Maastricht/Erftstadt

Woensdagavond zijn we met de trein naar Maastricht vertrokken. John vertrok uit Ede en ik uit Hoorn. Ik kwam in Utrecht aan waar ik John zou treffen. Nu was het vrij rustig in de trein, dus ik hoopte dat we gewoon mochten blijven zitten. Ik was toch uitgestapt omdat ik John niet kon vinden (hij had zijn mobiel niet bij zich). Gelukkig was op een gegeven moment het perron vrij leeg en bleek hij helemaal achteraan te staan en ik vrij voorin. Hij heeft toen een sprintje naar mij getrokken en we werden er nog ingelaten door de conducteur, dus zijn we toch maar tijdens de spits in de trein mee gereden. Alleen Utrecht-Den Bosch was wat drukker voor de rest was het heel rustig.
In Maastricht hebben we vlakbij het station een snelle hap naar binnen gewerkt. Kipsaté met friet, was smakelijk en het stond snel op tafel. Daarna moesten we namelijk nog 17 km fietsen naar Wittem en helaas was dat het grootste gedeelte berg op. In Wittem sliepen we via de organisatie "Vrienden op de fiets" in een mooi huis. Hij had een pottenbakkerij aan huis en was op het moment van aankomst een welkomstbord aan het schilderen voor aan straat, zodat mensen konden zien dat de winkel open is.
Nadat John een heerlijke nacht heeft gehad en ik niet, doordat hij het hele bed inpikte en ik ieder moment uit bed kon vallen. En nee een elleboog werkte niet. Gelukkig is hij niet gevoelig voor blauwe plekken anders leek hij vast vrij mishandelt.
Het voordeel van deze slaapplaats was, was dat we vrij snel op de route naar Aken zaten. Gelukkig was de antiekmarkt weer in Lemiers en kon ik daar nu samen met John overheen i.p.v. alleen doordat ik vorige jaar de hele groep kwijt was. Het was een stuk rustiger dan vorig jaar, we waren er dan ook veel vroeger en we waren al snel weer van de markt af. In Aken moesten we wat van de route afwijken doordat ze met de brug bezig waren. Gelukkig zat er vrij dichtbij een andere brug en met een kilometer of twee zaten we alweer op de route Aken in. Toen we bij het grote plein aankwamen, bleek dat er wat te doen was. De WDR stond er met grote auto's en ng wat andere zenders. De Karlspreise werd uitgereikt aan de president van Litouwen bleek later. Ik heb nog mijn best gedaan in beeld te komen, wie weet is het wel gelukt ;-)
Inmiddels was het koffietijd en hebben we een leuk koffietentje opgezocht waar ze van die mooie taarten verkochten. Daar gingen natuurlijk ook twee stukken van op. Daarna ging de route weer verder richting de Vennbahn, deze start in Aken en eindigt ergens in Luxemburg. Wij volgden deze tot Roetgen en dit betekende de hele tijd een stijging van 2%.over een lengte van 30 km. Echt slopend. Halverwege bij een oud station hebben we een lichte lunch van Aspergecremesoep genomen althans dat verstond ik, maar er zaten geen asperges in wel heel veel bieslook. Daarna ging de reis weer verder en maar klimmen en klimmen.
In Roetgen gingen we dan ook op zoek naar een slaapplaats, want het kwartje was op. We begonnen bij een hotel daar tussendoor nog wat pensionnetjes en we eindigden bij een camping. Een hele nette camping moet ik wel zeggen. Helaas iets bergaf. Op de camping ging het kaartje van Roetgen bekijken en we zagen dat Keulen op het kaartje stond en John opperde om daarheen te fietsen en dan de Rijn af te rijden. Ik was het er nog niet geheel mee eens.
Na een nacht goed slapen heeft John heerlijke broodjes bij het bakkertje in het dorp gehaald en daarna konden we met vrolijke tegenzin vertrekken, want we moesten weer diezelfde 2% verder klimmen. Tot ter hoogte van Monschau verlieten we het lijntje en gingen we verder door de binnenlanden op weg. Toen we in een lokaal café een koffie hadden genomen. Besloten we om de GPS de route naar Keulen te laten bepalen en dat bleek 76 km nog fietsen. De GPS houdt er rekening mee dat je een fietser bent en neemt de kleinere wegen mits er alleen een grotere weg loopt.

Ons begin was een vrij grote weg, maar na een bocht links en rechts gingen we eraf en gingen we via een fietspad een lokaal dorp binnen, dit bleek het dorp waar we vorig jaar hadden geslapen. Na het dorp kwamen we weer op een wat grotere weg. Op een gegeven moment werd het heel druk met motorrijders en die stopten allemaal bij de Biker-Ranch om wat te eten en dat deden wij ook maar, want wanneer we weer wat tegen kwamen was onduidelijk. Het eten was erg lekker en onze magen weer goed gevuld. Hierna leidde onze weg ons de Eifel in met een noodvaart, want het ging vrij steil naar beneden met een heerlijke bochtige afdaling. Helaas hierna nog een vrij felle klim terug omhoog met haarspelden en al. Waarna het licht dalend verder ging door de koolzaadvelden richting Erftstadt waar we nu zijn. Ik had net gezegd tegen  John als we iets tegen komen moeten we maar beginnen met vragen toen we heet eerste hotel bord tegen kwamen. De eigenaar kwam net naar buiten en John sprak hem aan. Hij rende met John naar binnen om even te kijken en ik stond ondertussen even een gesprek met duitse fietsers te houden die net waren aangekomen en zich verbaasden over de bagage verdeling bij ons nederlanders (voor een achter). Ik gaf in mijn beste duits uitleg toen ik opeens vast werd gepakt door de eigenaar dat hij een slaapplaats bij het hotel erachter had geregeld en dat de eigenaar stond te wachten.
Zo hadden we een mooie kamer en aten we bij het eerste adres. En we waren weer de talk of the town.