vrijdag 31 mei 2013

Strassbourg-Laufenburg

Na een hele koude rustdag met een rondtour per fiets door Strassbourg begon het weer te plensen De stad bleek een aangename verassing.
Om een uur of 2 waren we weer in het hotel, geheel doorweekt van de regen besloten we om daar de blog bij te werken. De dag zat met de lunch en het avondeten wat tegen. Met de lunch was het in het restaurant zo druk dat het heel erg lang duurde aangezien er maar één serveerster was. Je zag ook iedereen restaurants in vluchten om nog een beetje droog te blijven en het was moederdag. Vorig jaar viel het ons al op dan dat ze dan met de hele familie tussen de middag uit eten gaan. En iedereen liep met een plant of een bos bloemen rond voor mama.
's avonds bediende een of andere leipo in het restaurant van het hotel en we besloten dat we aan zijn blinde zijde zaten. We hebben 30 minuten minstens gewacht tot hij onze tafel ging leeg ruimen.   Diezelfde tijd zat aan het tafeltje naast ons iemand te wachten tot hij de kaart kreeg. Uiteindelijk ging hij deze zelf maar halen.

Dag 12 was een vroege start om op weg te gaan naar het oude gedeelte van Strassbourg om daar te gaan ontbijten. We vonden een leuk klein café waar ze verschillende ontbijtjes hadden voor minder geld dan in het hotel. Daarna tegen de GPS gezegd dat we naar de Quai Louis Pasteur wilden en natuurlijk maakte hij weer een route waarbij je dacht "Gaat dat wel goed". Dwars over een ziekenhuis complex, maar we werden netjes op de juiste plek afgezet. Rheinradweg 2 had ik niet in de GPS gezet, omdat hij er op een of andere manier niet in wou. Gelukkig hadden we het boekje mee en besloten om zo ie zo tot Breisach de westelijke oever te volgen. We kunnen hier heel lang over uit weiden, maar we reden langs een kanaal, ongeveer zestig km lang.Met verschillende sluisjes waar langs de meetlat was gelegd, zestig maal 0 tot 1% omhoog en zo  recht liep de weg. Na 30 km even van het kanaal afgeweken om te lunchen. Ik dacht dat mardi maandag was en lundi dinsdag en dan gaat het natuurlijk met de sluitingsdagen niet geheel goed. Hierna zijn we weer terug gegaan naar het kanaal en weer lekker verder getourd. Na 60 km zat er aan het kanaal een eettentje met ijs, zelfgemaakt ijs. Na dit heerlijke ijsje wouden we weer opgewekt verder. Tot er een oud mannetje bij ons ging staan en vroeg op we electrische fietsen hadden, toen we ontkenden barstte hij los in een heel frans cq duits verhaal. We moesten niet meer het kanaal blijven volgen, want het zou een heel smal onverhard pad worden en de breedte die hij aanwees zou toch erg krap worden met de tassen aan de fietsen. Ook zei de route in het boekje dat er geen pad meer liep, dus zijn we de route weer gaan volgen. Die onze via golvende velden naar Beisheim bracht. Hier raakten we de weg kwijt, maar kwamen we een hotel tegen die nog wel een kamer had, maar wel heel klein en natuurlijk was het weer een kamer op de hoogste verdieping, in de uiterste hoek en natuurlijk was er geen lift "What's new". We konden het aantal tassen wat mee naar boven moest beperken tot 5 plus de stuurtasjes en nadat ik vriendelijk vroeg om een tasje kon ik de bidons ook nog in een tas kwijt. Zo konden we in een keer naar de kamer lopen.
73 km, 56 hoogtemeters, 18,6 graden

Dag 13 daar zit duidelijk het getal 13 in en was het niet dit getal wat ongeluk brengt. Nou voor John deze dag zeker.
We begonnen met een lekke achterband van John. Gelukkig is dat met een ex-bandenmonteur weer snel opgelost en binnen een half uur waren we weer op weg richting Breisach waar we de rijn over gingen steken en hierna gingen we weer een poosje Duitsland onveilig maken. De hele rit zou aan de oever van de rijn plaats vinden en dus was er weinig kans tot verdwalen. Ook alle bewegwijzeringen zijn erg goed, zowel in Frankrijk als Duitsland alleen in Nederland hebben we geen bordjes kunnen ontdekken.
Rond een uur of elf bleek dat John zijn zadel wat los zat en na wat aandraaien, ging dat gelukkig weer goed. Ons monteurtje is gelukkig van alle markten thuis.
Verder zijn we even de Rijn afgeweest om in Neuenburg even wat te eten. Helaas wel bergop, maar terug weer bergaf :-) Een heel mooi pleintje, maar helaas te lui om een foto te nemen wat natuurlijk kwam door de 2 km stijl bergop rijden ;-) Vanwege het mooie weer kwamen we aardig wat andere fietsers tegen en ook het pleintje zat er mee vol.
Na de lunch snel weer op weg, want voor later op de dag voorspelden ze slecht weer en dat wilden we voor zijn. Op een gegeven moment begon het aan onze rechterhand flink donker te zien ook zonder zonnebril. Lamgzamerhand kwam er ook een hardere westenwind. Ze waren druk bezig met de verwijding van de Rijn zodat sommige delen in Nederland minder onder te komen staan. Hierdoor liep ons fietspad wat anders. Ik zag uit mijn ooghoek een bruggetje, maar John niet en die heeft zijn fiets een doop in de Rijn gegeven, breedte ongeveer 2 meter en woeststromend. Gelukkig kwamen ze weer heel aan de andere kant. Ik heb verstandig het bruggetje genomen en kwam veilig aan de overkant. Daarna de spurt verder ingezet en een stukje verder had ik zo'n momentje als John. Het pad ging steil naar beneden en dat is niet zo erg, maar als het halverwege hele grote kiezels worden moet je op snelheid toch goed in je zadel zitten en zo stuiterde ik vrolijk de helling af, mijn stuur goed vasthoudend en zeker niet remmen.
Hierna weer doorgespurt, want er kwam hele zwarte lucht van onze rechterzijde. Onderweg kwamen we nog 2 fietsers tegen met een lekke band, maar ondanks de hulp die John hem aan bood, was de man wat eigenwijs en hebben we ze toch aan hun lot overgelaten en de bui was nog geen minuut later boven hun hoofd. Wij voelde een paar spetters en waren er weer even uit. Hierna door geraced tot Weil am Rhein en daar de GPS naar een hotel laten zoeken wat ongeveer 2 km voor ons lag. Hier kwamen we met de eerste grote druppels binnen geracet en gelukkig hadden ze nog een kamer.
66 km, 120 hoogtemeters, 20,6 graden 

Dag 14: De regen komt vandaag met bakken uit de lucht. Na het uitgebreide ontbijt toch besloten het weer af te wachten en Basel te gaan ontdekken. Met de gedachten in het achterhoofd van Strassbourg togen we monter en door de regen naar Basel.
Basel viel behoorlijk tegen. vaak zijn we in het verleden (ook afzonderlijk van elkaar) naar Zwitserland geweest, meestal kom je dan via Basel het land binnen. Nou zoals het vaak bij Basel is ook hier wegopbrekingen, maar geen controle aan de grens. Totaal verregend zijn we terug gekeerd naar het hotel.

Dag15 Wat er ook gebeuren zou, wij zouden gaan rijden richting Schaffhausen. Dat dit niet het eind doel voor vandaag zou zijn was voor vertrek al duidelijk, maar waar wel was voor ons ook een verassing. Het weerbericht beloofde ons in de ochtend droog weer, maar bewolkt en in de middag regen. Op het moment van vertrek brak het wolkendek en reden we toch in het zonnetje, op ons gemak reden we door Basel dat we gister al ontdekt hadden en ons niet kon bekoren. Aan de andere zijde van Basel weer de grens over en door het industrie gebied van Basel verder. In middels van onze dikkere kleding ontdaan en in gesmeerd met (anti) zonnenbrandmiddel verder op pad. Het landschap wordt ondertussen ruiger en spannender, onderweg doemen ook wat kleine kloosters en burchten op. We rijden zelfs over een van deze complexen en John schiet een groot aantal foto`s. Onderweg zijn er wel wolken aan de lucht, maar voor alsnog rijden we glansrijk in het zonnetje. We gaan links- en rechtsaf zoals de route ons opdraagt. Plots doemt voor ons een grote groep zwanen op dwars over het fietspad. De zwanen gedragen zich behoedzaam, er zijn jongen over het gehele gebied. Met de fietsen tussen de zwanen en ons zijn we behoedzaam langs de zwanen gelopen. Dit is een grote overwinning voor mij, aangezien ik eigenlijk behoorlijk bang ben voor vogels. Deze hindernis is ook overwonnen. We rijden inmiddels weer, na een tijdje krijgen we trek in koffie. Dit zou tot aan de lunch duren, het is namelijk een feestdag in Duitsland. In een van de spaarzame eetgelegenheden die wel open is gebruiken we gelijk de lunch. Hier besluiten we het niet meer zolang te maken om te fietsen. We hebben tot nu toe in de zon gefietst, maar we we hebben nog steeds het weerbericht van deze ochtend in gedachten. Tot aan Laufenburg rijden we in het zonnetje. We naderen de stad van bovenaf. Een prachtige stad waar we naartoe rijden. Onderweg schieten we redelijk wat foto`s. Eenmaal in het stadje besluiten we spontaan om hier een nachtje te blijven. Het stadje is dan ook schilderachtig gelegen aan beide zijde van de Rijn. Afdalend naar het centrum zag John het bordje van  informatie al snel. Maar zoals gezegd er was een nationale feestdag in Duitsland, dus deze was gesloten. De deur ernaast was een hotel dus John daar naar binnen en bleken we welkom te zijn, en ja een kamer met Rijn-zicht viel ons ten deel. Een prachtig uitzicht over de Rijn zo het dorpje in.Na een kop koffie met wat lekkers besloten we wat kleding van een wasbeurt te voorzien, het was tenslotte nog steeds mooi weer, dus het kon mooi nog even drogen. Vanavond heerlijk gegeten in het hotel.        
54 km, 205  hoogtemeter, 15.4 graden

Dag 16 Deze ochtend werden we om 7.00 uur gewekt door de stads beiaard die zo plichtsgetrouw is dat deze gewoon modern wordt aan gestuurd met een tijdklok. Tijdens het ontwaken merkt John op dat de Rijn lekker kabbelt tegen de kade. Een nader onderzoekje wees uit, dat het kabbelende geluid niet werd veroorzaakt door de Rijn, maar door die andere "R" van regen. Het leek wel zo`n gordijn van regen die je wel in films ziet. Met grote tegenzin stonden we op, want ja regen daar zit je op vakantie niet op te wachten. Het ontbijt goed laten smaken. Het tegenvallende weer dat buiten valt nog even op ons in laten werken en het besluit genomen toch maar te blijven. Op het internet gekeken en wat ons verbaasde was dat er binnen een kwartier de meldingen op de drie grootste weer site`s van code geel ,oranje naar rood gingen. Er was dus niet alleen op ons stukje aarde een probleem met regen. ( later bleek er in het zuidelijke deel van Duitsland een vocht probleem te zijn met diverse rivieren die buiten hun oevers getreden waren) Vandaag dus besteed aan de overige delen van de route. We lopen langzaam wat achter op het oorspronkelijke schema. Alle mogelijkheden overwogen en besloten morgen maar op pad te gaan, wat voor weer het ook zal gaan worden.
Het mooie van een rustdag in Laufenburg is, dat je binnen tweehonderd meter in Duitsland of in Zwitserland bent. Zoals ik spontaan opmerkte "Zo sta je in de jura en zo ben je in het zwarte woud". Dit alles in de lente en of in de zomermaanden afgescheiden door een riviertje dat gemoedelijk kabbelt, maar nu woest en vervaarlijk stroomt.

zondag 26 mei 2013

Hinterweidenthal-Strassbourg

Dag 9 begon met afscheid nemen van de familie waarna we op weg gingen naar het fietspad wat ons richting de Rijn zou leiden. Dit liep glooiend door het bos langs het riviertje de Lauter. Niet hele steile stijgingen, maar pittig genoeg en ook geen flinke dalingen.
Op een gegeven moment reden we met een klein bruggetje Frankrijk in. Aan de verkeersaanduidingen was het gelijk te zien. Wittembourg bleek een schitterend plaatsje te zijn waar we ook nog eens heerlijk konden lunchen a la de Fransen. Hierna besloten we definitief terug naar de rijn te gaan en deze verder te volgen. Stel het wordt slecht weer kun je makkelijker uitwijken naar een trein of boot en er zitten meer hotels, jeugdbergen of andere slaapplaatsen langs.
We zijn doorgereden tot Lattembourg aan de rijn waar we de VVV hebben gevraagd naar een beetje goedkope slaapplaats. Die was er, een kamer bij mensen thuis, voor de zekerheid ging de dame van de VVV toch maar even bellen of we terecht konden. Zoals al eerder deze reis waren we niet welkom, maar geen probleem er was nog wel een hotelkamer in dezelfde plaats. Alleen het hotel was deze dag gesloten. Toch was het geen probleem en konden we aankomen. Een klein ritje naar het hotel, waar de eigenaar al buiten z`n stoepje aan het vegen was. De garage ging voor onze fietsen open. En konden we deze netjes achter een gesloten deur stallen. 's-avonds hebben we heerlijk gegeten bij de overburen van het hotel.
63 km, 94 hoogtemeters, 11,5 graden

Dag 10 begon met een voor Franse begrippen met een uitgebreid ontbijt, dit kwam volgens ons door dat we met een groep Zwitserse journalisten in het hotel zat, en men ons niet te kort kon doen. Fris en voorzien van een goed ontbijt vertrokken we richting Strassbourg. We reden een lekker tempo, de zon kroop zelf achter de wolken weg en maakte de tocht tot een aangenaam verblijf. Halfweg de ochtend, bij een pont en grens overgang dronken we wat koffie.
De route volgend tot aan het middag uur, en na een goed gemiddelde km-stand doken we een restaurant in. Tijdens de lunch barstte een regenbui los, maar gelukkig na de lunch was het weer, weer  opgeklaard en konden we weer verder rijden zonder regen. Tot een uur of 3 hebben we door gereden. Bij een McDonalds hebben we besloten van de wifi gebruik te maken om een hotel of jeugdherberg  te boeken. Wat bleek een jeugdherberg was duurder dan een hotel. Na het boeken van een smartdeal, zaten we voor half geld in een goed hotel.
Deze avond zijn we te voet naar Strassboug stad gegaan. Onderweg naar de stad kwamen we naast de gebruikelijke zwervers ook nog een bever tegen die ons tegemoet zwom. Een verrassend mooie stad, waar we heerlijk hebben gegeten bij een klein Indiaas restaurantje.
66 km, 134 hoogtemeters, 15,7 graden

Dag 11 was vanwege het slechte weer een rustdag in Strassbourg. Een schitterende stad en zeer geschikt voor een leuk stedentripje van een paar dagen.

Bingen-Hinterweidenthal

Dag 6 begon met dat fantastische ontbijt met natuurlijk een gebakje. Ik had de avond ervoor al dit hotel gereserveerd via booking.com gelukkig voor een heel schappelijk prijsje.
Het ritje van vandaag begon rustig aan klimmend door wat kleine dorpjes. In een van de dorpjes waren wegwerkzaamheden en ik was niet van plan om om te fietsen en gelukkig hadden ze dat snel in de gaten. Degene die mij aan zag komen rijden maanden de kraanmachinist tot stoppen, zodat wij erlangs konden fietsen. We hebben zelfs niet af hoeven remmen, want elke keer bij de volgende mensen gaf ik een zachte ping met mijn bel en stopten ze even met werken.
Bij de eerste grote plaats raakten we even het spoor bijster. Ik dacht dat we wel een bepaalde weg in mochten en John van niet. De waarheid ligt nog steeds tussen ons in. Na deze stad ging het met een flinke klim het dorp uit en op een gegeven moment sloegen we af om de wijngaarden in te gaan. We reden over private wegen van wijnhuizen en die wegen leidden ons langzaam naar de andere kant van de berg. De stijgingspercentages waren vaak tussen de 10 en 15%. Aan de andere kant van de top kwam natuurlijk een heerlijke afdaling.
Hierna ging het over nog een hele flinke berg met aan de andere kant een afdaling van 25%. Dit was vrij spannend zeker als je over een putdeksel reed dan had je het gevoel dat je zweefde, dus na een putdeksel ging je de rest wel ontwijken.
Hierna was het lunchtijd en gingen we op zoek naar een restaurant. We hadden wat moeite om het te vinden. Het bleek ook gesloten, maar speciaal voor ons gingen ze open en hebben we heerlijk gegeten. 's morgens was het ook redelijk goed weer, maar helaas na de lunch kwamen er wat buien over ons heen, gelukkig niet al te groot.
Na 62 km kwamen we aan bij onze slaapplaats bij een oude molen. Het zag er erg chic uit en onze kamer zat op de eerste verdieping. Helaas voor onze fietsersbenen zat het bed een verdieping hoger en ook nog met vrij hoge treden. Niet erg voor gewone mensen, maar na een dag fietsen vrij zwaar. Onze tassen werden zelfs naar boven gedragen :-) dat laat hij de volgende keer wel uit zijn hoofd. 's avonds aten we in het restaurant en dat was echt fantastisch. Er waren zelfs krukjes om je handtas op te leggen.
62 km, 707 hoogtemeters, 14,7 graden

Dag 7 begon met een fenomenaal ontbijt, een licht buitje en het weer was weer eens vrij koud. Je zou toch niet denken dat het bijna zomer is.
De dag begon met een langzame klim Wartenberg-Rorhback uit. Daarna moesten we volgens de GPS een bospad op wat we dan ook deden. Hierna zouden we dat minder doen aangezien met het natte weer de paden niet fantastisch waren. Door het vrij koude weer was het een erg zware dag. Gelukkig wisten we dat we bij John zijn oom en tante aan zouden komen en het daar vast wel lekker warm zou zijn.
Na een kleien stop voor wat warme koffie kwamen we bij een pad waar we moesten wachten tot de paarden langs waren. Het pad dat over een erf van een boerderij ging werd afgezet met een dun lintje waarna de stallen opengingen en de paarden naar boven naar de wei moesten lopen. De ene was wat luier dan de andere, maar het malse gras riep bij allemaal net zo hard. Na 10 minuten mochten wij weer verder en stonden alle paarden in de wei.

Boven Hochspeyer waren we wel klaar met de bospaden en keek ik op de GPS of we anders konden en met een kleine omrit kwamen we op de B48, helaas wel met een flinke klim en helaas waren er naast deze weg geen fietspaden. Na een tijdje besloten we toch weer een bospad op te gaan. Aan het eind bleek dit een slecht idee, toen we niet meer van het bospad af konden en we een heel eind om moesten lopen aangezien het bospad niet te fietsen was. In het dorp leek een restaurant te zitten, maar helaas was het gesloten. Of we nog wat tegen gingen komen was ook wat onduidelijk. We waren in een behoorlijk diep dal wat we weer helemaal uit moesten klimmen en uiteindelijk kwamen we weer op de B48. Yep 7 km om gereden, echt zonde van de energie en de tijd.
Op een gegeven moment kwamen we wat wegwerkers tegen en John heeft even de weg gevraagd. Het bleek dat we een tijd de B48 konden blijven volgen tot de afslag naar Leimen. De weg leidde verder naar Jacobskreuz wat boven op de berg lag en hier was eindelijk een lang verwacht restaurant, want inmiddels begonnen we zowat aan onze stuurtasjes te knabbelen. Hier hebben we even een erg verlate lunch gegeten en krachten op gedaan voor de rest van de rit. Jacobskreuz bleek de hoogste top in de buurt te zijn en natuurlijk moesten wij die weer zo nodig over :-)
En na een top komt een afdaling zou je denken, nou nee het bleef een beetje klimmen en dalen tot Leimen waarna eindelijk de lang verwachtte afdaling begon. Inmiddels hadden we een fietskaart van de regio en zagen we dat er een fietspad naar Hinterweidenthal liep. Natuurlijk ging dit pad eerst weer een paar kilometer berg op en met deze kou was dat erg zwaar. Gelukkig daarna een afdalng van 10 km naar Hinterweidenthal waar we na even zoeken bij de oom en tante van John aankwamen.
60 km, 691 hoogtemeters, 10,8 graden

Dag 8 was lekker een rustdag met de familie van John met een rondrit door de omgeving met de auto.

donderdag 23 mei 2013

Serm-Bingen

Dag 4 was het ontbijt vrij apart aangezien er niemand van het hotel aanwezig was, maar het ontbijt stond netjes klaar. Het zou een mooie dag worden en het zag er 's morgens al goed uit.
Langzaamaan begon het drukker en drukker te worden, maar dit viel nog alles mee bleek later. Er lag een goed fietspad langs de Rijn en zo gingen we aardig snel.
Als je in Dusseldorf misslaat bij de golfbaan ben je je bal kwijt, want die ligt dan in de Rijn of op een schip. De golfbaan ligt daar strak tegen de Rijn aan.
In Dusseldorf moesten we al wat laten zien van onze stuurmanskunsten. Bellen heeft geen nut in Duitsland, want je krijgt boze blikken en opmerkingen dat je best wat geduldiger kan zijn. Nadat je al een kilometer achter hun wacht tot je in kan halen.
Op een gegeven moment vonden we een leuk eettentje langs de Rijn vlakbij een pontje en het werd hier langzaamaan drukker en drukker. Het eten was ook erg goed. Wat mij opviel is dat een duitser zo dicht mogelijk bij waar hij moet zijn wil parkeren met de auto en dat levert af en toe erg leuke situaties op. Iemand liep een deuk op door een bloembak die hij niet zag en meer van dat soort dingen. Hierna gingen we verder. In leverkussen viel de drukte wel mee, maar was de route wat onduidelijk door de stad heen. Op een gegeven moment moesten we eraf, maar stonden we aan de verkeerde kant van een 4-baansweg, gelukkig niet superdruk en was er een groenstrook in het midden, waar je al een kaalslag zag van andere mensen die er doorheen waren gegaan omdat ze aan de verkeerde kant stonden. Waar we het bord hebben gemist, werkelijk waar geen idee.
In Keulen werd het echt druk en dat vergde veel van onze betere slalomkunsten. Aan de Rijn liggen meerdere parken en daar liep de route overheen. Veelal gecombineerde fiets en wandelpaden en hierbij moet blijkbaar de fietser niet zeuren als iedereen in de weg loopt. Ik ben bang dat ik vast wel iemand net met een achtertas heb geraakt, maar op een gegeven moment vielen ze ook niet meer te ontwijken. Aan de zuidkant van Keulen een cafeetje opgezocht om iets te drinken en te kijken voor een slaapplaats. De GPS gaf aan dat er op 800 meter een hotel zat. Dit bleek echter wel op de andere oever. Aan onze kant zat binnen de 10 km niks en toen toch maar overgestoken. Hier een heerlijk 4-sterren hotel gevonden met niet al te dure kamers. De fietsen mochten in de garage staan.
Vlakbij een heerlijk restaurant gevonden waar het eten echt super was. Heerlijk geslapen na een vermoeiende dag en dat kwam voornamelijk door de drukte met mensen.
82 km, 55 hoogtemeters, 18,9 graden

Dag 5 begon met het boeken van dit hotel in Bingen. Toen ik begon met het plannen van deze reis kwam ik een fotootje van dit hotel tegen in het boekje en toen ik het op het internet opzocht zag ik dat je bij je ontbijt al gebak of taart kon nemen. Nou daar ging ik wel moeite voor doen om daar uit te komen. Nu stortregende het 's morgens in Keulen en was het besluit snel genomen om met de trein een eind te reizen. Helaas moesten we wel een stoptrein nemen die in totaal 24 keer stopten met een verstap in Koblenz, maar anders was het 34 stoppen.
De treinreis liep heel voorspoedig en op een gegeven moment zagen we dat het droog was en zijn we 2 stations voor het eind uitgestapt en hebben we de laatste 10 km gefietst langs de Rijn. Inmiddels waren er bergen aan beiden zijden en ho je van burchten dan kun je je hart ophalen in dit gedeelte.
Toen we in het hotel aankwamen was het taarttijd en daar hebben we natuurlijk gebruik van gemaakt. Ik een heerlijke punt Latte Machiato en John een punt Capucino.
De kamers waren heerlijk, maar wel erg warm doordat er allemaal verwarmingsbuizen doorheen liepen.
15 km, 27 hoogtemeters, 14,1 graden

dinsdag 21 mei 2013

Nijmegen-Serm

Deze week was erg wisselvallig. Het begon met noodweer, maar er zaten ook erg mooie dagen tussen.
Xanten

Dag 1 reden we van Nijmegen naar Bemmel om daar te overnachten bij mijn ouders. Dat is maar 7 km, maar hoe nat kan je worden in 7 km, nou heel erg nat. Gelukkig konden we de spullen lekker uithangen bij mijn ouders. Het eten stond ook al op tafel, dus het was alleen maar aanschuiven en eten.
Daarna het eurovisiesongfestival gekeken. Wat was Roemenie vreselijk, maar ik zei al dat die vast door ging en natuurlijk was dat ook zo.

Dag 2 begonnen we met een heerlijk ontbijt van vers gebakken brood en een gekookt eitje. Ja we werden verwend. Daarna gingen we op weg naar het pontje bij Doornenburg en van daaruit naar het pontje van Pannerden naar Millingen. Helaas kwamen we voor dat laatste pontje te vroeg en zouden we een half uur moeten wachten. Na op de knooppuntenkaart te hebben gekeken, besloten we door te fietsen tot Emmerich en daar de brug over de Rijn te nemen. Wielrenners die op weg naar Tilburg waren en ook bij het pontje kwamen hebben we de route naar Nijmegen uitgelegd via de betuwe, want die wilden ook niet wachten. Miste het pontje toch even 16 euro die ze makkelijk hadden kunnen verdienen.
Dom van Xanten
Onze route liep verder via kleine weggetjes naar Emmerich. Eerst kwamen we langs een wei waar bij de koe al een stukje been van een kalf uitkwam. en daarna kwamen we nog een schaapherder tegen. Oh oh oh wat waren we eng. Ze bleven heel lang stoer op het fietspad lopen tot we in de buurt kwamen en toen renden ze allemaal een andere kant op.
Na de brug te hebben genomen kwamen we weer op de route en hadden we een erg slecht fietspad, maar gelukkig na een km of 5 kregen we weer een mooi fietspad en kwamen we de eerste fietsers tegen die de route richting Rotterdam namen.
In Grieth zat een café aan het water waar een lekkere warme koffie hebben genomen. Toen wij weg gingen kwam er een groep Kreidler rijders uit Roermond aan en die moesten natuurlijk van alles vragen ook over de riemaandrijving. Na wat gepraat te hebben gingen we op weg. De route liep weer over fietspaden die met hekken en wildroosters waren afgesloten, dus dat remt toch wel wat af, maar het positieve is dat je geen last hebt van ander verkeer, hoogstens een schaap.
Na een aantal km kwamen we in Vijnen en hier hebben we bij een tropisch restaurant gegeten. Nou ja tropisch, de temperatuur was dat binnen niet. Hier lekker wat gegeten en daarna op weg naar Xanten, we konden even niet de Rijn volgen vanwege werkzaamheden waardoor we echt door Xanten moesten, wat een leuke stad.. Hier begon het te regenen en zodoende hebben we hier ook maar een slaapplaats op gezocht via de VVV kwamen we hier terecht. We sliepen in de Parkkamer en hebben hier een heerlijke nacht doorgebracht. 's avonds bij een fantastisch italiaans restaurant doorgebracht. (70 km, 69 hoogtemeters en 11,6 graden (brrrr))

Dag 3 begon met het meest fantastische ontbijt. Niet slecht bedoeld, maar een ontbijt gemaakt met echte homo-gastvrijheid. Het ontbrak werkelijk aan niets, behalve dan dat het een hard gekookt ei was en ik meer van de zachtgekookte eitjes ben. Alles op mooie schaaltjes op de tafel gezet.
Hierna moesten we toch echt deze fantastische B en B verlaten en verder gaan naar de volgende slaapplaats. Het weer was 's morgens druilerig en tot overmaat van ramp had John een schroefje uit zijn SPD grip verloren waardoor hij niet kon klikken. Nu zat ik te denken kunnen we niet tijdelijk een schroefje uit mijn schoen halen, want ik heb geen SPD grips erop, maar wel het afdekplaatje wat met schroefjes vast zit. Maar ik dacht dat ik wel voor gek werd uitgemaakt, maar het bleek een goede tijdelijke oplossing en in Rheinberg zat een fietsenmaker zagen we in het boekje.
We stonden onderaan een dijkje het euvel op te lossen en we hoorden maar groepen fietsers langs komen, dus we vreesden erg veel drukte op de route. Toen we dan ook weer op de fiets zaten zagen we 2 grote groepen voor ons rijden. De ene groep sloeg af bij een café en de andere groep kwam langzaam dichterbij. Toen we deze groep inhaalden bleek het een nederlandse groep bejaarden met een nederlandse gids ervoor en schoten wij er voorbij. Hierna was de drukte geheel weg en zijn we bijna geen fietsers meer tegen gekomen.
In Rheinberg bleek de fietsenmaker niet daar te zitten waar het boekje zei. John fietste wat vooruit en ik zag een oud mannetje met een fiets aankomen en toen hij bij mij was vroeg ik of er een fietsenmaker was. Nou hij wist geen fietsenmaker, maar wel een winkel waar ze fietsen verkochten (klinkt toch als hetzelfde :-) ) Hij ging wel even mee fietsen. Mij is tot nog toe nog steeds onduidelijk of hij nu die kant op moest of niet, maar ik fietste in slowmotion voor hem uit en we pikten halverwege ook nog John op en zo kwamen we bij de winkel die fietsen verkocht. Toen we binnen kwamen had ik al wel door dat ze meer dan alleen fietsen verkochten en ook een fietsenmaker waren. Ze hadden losse SPD grips en die werden netjes op de schoen aangebracht. Hierna konden we eindelijk eens lekker gaan fietsen, want veel kilometers hadden we nog niet gedaan.
In Orsoy kwamen we iets te eten tegen en daar zijn we dan ook neergestreken. Op een gegeven moment kwam er een luidruchtige groep jonge jongens binnen. Later bleken ze een kroegentocht te hebben. Toen wij weg gingen gingen hun ook weg. Op een gegeven moment was er nog een tandem over met een persoon en een fiets en was het bij hun onduidelijk of ze er nog een misten en toen de tweede tandemrijder kwam, reden ze weg. Nog geen minuut later kwam de laatste bestuurder naar buiten. Gelukkig kon ik hem nog de juiste weg op sturen, kon me nog net inhouden om hem verkeerd te sturen.
Voor Duisburg was het onduidelijke welke brug we moesten nemen. Volgens de bordjes moesten we over de brug en volgens het boekje en de GPS niet. Toch er maar over gegaan en de bordjes aangehouden. Bij het in komen van Duisburg zijn onze tanden er uitgetrild, we kwamen in volle vaart op een weg met grote kinderkoppen uit en zo gingen we ook weer de stad uit. Er waren ook veel wegwerkzaamheden wat het volgen van de route ook moeilijk maakten en dan nog een x-aantal bruggetjes.
Na Duisburg reden we op een gegeven moment langs een sportpark en vlak daarachter stond een bord voor iets. Ik las snel iets van zimmer en toen ik om keek zag ik dat John er nog niet voorbij was dus die heb ik snel laten stoppen, zodat ik het adres in de GPS kon kloppen en het bleek om de hoek te zijn. Het dorpshotel bleek nog kamers te hebben en gelukkig werden we weer naar zolder gestuurd voor de kamer, want ja geen trappen of maar een trap nemen is ook zo saai met alle bagage.
De bedden waren heerlijk, het eten goed alleen de douche liet de wensen over.
(74,36 km, 87 hoogtemeters, 12,1 graden)



vrijdag 17 mei 2013

Erftstadt-Neuss

In Erftstadt gingen we bij het hotel erachter eten en dat was heerlijk ook al duurde het lang dit kwam doordat er een grote 50jarige bruiloft aan de gang was. Zelfs de fanfare kwam op bezoek.
Soms heb je niet in de gaten dat erover je gesproken, soms ook wel. Een kaartclub zat te kaarten en op een gegeven moment was het duidelijk dat erover ons gesproken was toen wij ons aan het opknappen waren. Ik hoorde zeggen dat wij het waren die mensen aan de tweede tafel. Daarna kregen we duimpjes omhoog van iedereen. Voor het eten hadden we nog even aan de bar gezeten en toen had ik de andere fietsers nog gesproken en uitgelegd wat we zoal hadden gefietst. Toen hun naar de kamers liepen, zei de hotelbaas al dat er over ons gekletst ging worden o

p de kamers. Nou aan de bar dus ook. Het eten was weer heerlijk en gelukkig niet alleen de keuze tussen schnitzel en friet.
De bedden sliepen fantastisch ook al had ik wel mijn masker nodig om het donker genoeg te maken, maar dat vindt ik niet zo heel erg, want dat heb ik meestal wel nodig in hotels. Het ontbijt was zeer uitgebreid en we kregen steeds nog meer dingen aangeboden.
We vertrokken om 9.30 uur en we hoopten tegen de middag in Neuss te zijn, want ze voorspelden regen tussen 11.00 uur en 17.00 uur. We hebben dus flink de benen laten werken over veel onverharde paden dwars door het roergebied, maar daar merkte je eigenlijk weinig van. We reden ook lange tijd op een soort beboste wal. Waar je niet al te ver voor je konijntjes en hazen zag oversteken. Op een gegeven moment hadden we een zeer kleine spoorwegovergang met een gammele spoorboom, maar daarna ongeveer 6 sporen waar je over moest. Wij vonden het vrij gevaarlijk totdat er een trein aan kwam en het eerst 2 minuten begon te tingelen, toen de bomen zakte en het zeker nog een paar minuten duurde voor de trein langs kwam.
Rond half een waren we in Neuss en regende het nog niet, maar we zaten 10 minuten op een terras toen de regen losbarstte en het ook nog behoorlijk koud werd. Gelukkig zaten we om de hoek bij de VVV en hadden we snel een fietsvriendelijk hotel geregeld. De fietsen mochten in de garage staan.
Om 16.00 uur was het koektijd en om de hoek zat een konditorei waar we beiden een heerlijk stuk taart hebben genomen. Daarna lekker lezen en 's avonds aan de overkant van de straat bij een heerlijk grillrestaurant gegeten.
's nachts bleek het een hele donkere kamer te zijn en daardoor heb ik nog lekkerder geslapen dan de nacht ervoor. Na een uitgebreid ontbijt aan de receptionist gevraagd of hij wist of er een trein naar Nederland ging en die ging er, want inmiddels stortregende het weer flink. Het station zat om de hoek en de kaartjes waren snel gekocht en zo was ik 5 uur later met de trein thuis nadat ik John er in Ede had uitgegooid.
In totaal 205 km gefietst met 1077 hoogtemeters en de gemiddelde temperatuur 14 graden.

zaterdag 11 mei 2013

Maastricht/Erftstadt

Woensdagavond zijn we met de trein naar Maastricht vertrokken. John vertrok uit Ede en ik uit Hoorn. Ik kwam in Utrecht aan waar ik John zou treffen. Nu was het vrij rustig in de trein, dus ik hoopte dat we gewoon mochten blijven zitten. Ik was toch uitgestapt omdat ik John niet kon vinden (hij had zijn mobiel niet bij zich). Gelukkig was op een gegeven moment het perron vrij leeg en bleek hij helemaal achteraan te staan en ik vrij voorin. Hij heeft toen een sprintje naar mij getrokken en we werden er nog ingelaten door de conducteur, dus zijn we toch maar tijdens de spits in de trein mee gereden. Alleen Utrecht-Den Bosch was wat drukker voor de rest was het heel rustig.
In Maastricht hebben we vlakbij het station een snelle hap naar binnen gewerkt. Kipsaté met friet, was smakelijk en het stond snel op tafel. Daarna moesten we namelijk nog 17 km fietsen naar Wittem en helaas was dat het grootste gedeelte berg op. In Wittem sliepen we via de organisatie "Vrienden op de fiets" in een mooi huis. Hij had een pottenbakkerij aan huis en was op het moment van aankomst een welkomstbord aan het schilderen voor aan straat, zodat mensen konden zien dat de winkel open is.
Nadat John een heerlijke nacht heeft gehad en ik niet, doordat hij het hele bed inpikte en ik ieder moment uit bed kon vallen. En nee een elleboog werkte niet. Gelukkig is hij niet gevoelig voor blauwe plekken anders leek hij vast vrij mishandelt.
Het voordeel van deze slaapplaats was, was dat we vrij snel op de route naar Aken zaten. Gelukkig was de antiekmarkt weer in Lemiers en kon ik daar nu samen met John overheen i.p.v. alleen doordat ik vorige jaar de hele groep kwijt was. Het was een stuk rustiger dan vorig jaar, we waren er dan ook veel vroeger en we waren al snel weer van de markt af. In Aken moesten we wat van de route afwijken doordat ze met de brug bezig waren. Gelukkig zat er vrij dichtbij een andere brug en met een kilometer of twee zaten we alweer op de route Aken in. Toen we bij het grote plein aankwamen, bleek dat er wat te doen was. De WDR stond er met grote auto's en ng wat andere zenders. De Karlspreise werd uitgereikt aan de president van Litouwen bleek later. Ik heb nog mijn best gedaan in beeld te komen, wie weet is het wel gelukt ;-)
Inmiddels was het koffietijd en hebben we een leuk koffietentje opgezocht waar ze van die mooie taarten verkochten. Daar gingen natuurlijk ook twee stukken van op. Daarna ging de route weer verder richting de Vennbahn, deze start in Aken en eindigt ergens in Luxemburg. Wij volgden deze tot Roetgen en dit betekende de hele tijd een stijging van 2%.over een lengte van 30 km. Echt slopend. Halverwege bij een oud station hebben we een lichte lunch van Aspergecremesoep genomen althans dat verstond ik, maar er zaten geen asperges in wel heel veel bieslook. Daarna ging de reis weer verder en maar klimmen en klimmen.
In Roetgen gingen we dan ook op zoek naar een slaapplaats, want het kwartje was op. We begonnen bij een hotel daar tussendoor nog wat pensionnetjes en we eindigden bij een camping. Een hele nette camping moet ik wel zeggen. Helaas iets bergaf. Op de camping ging het kaartje van Roetgen bekijken en we zagen dat Keulen op het kaartje stond en John opperde om daarheen te fietsen en dan de Rijn af te rijden. Ik was het er nog niet geheel mee eens.
Na een nacht goed slapen heeft John heerlijke broodjes bij het bakkertje in het dorp gehaald en daarna konden we met vrolijke tegenzin vertrekken, want we moesten weer diezelfde 2% verder klimmen. Tot ter hoogte van Monschau verlieten we het lijntje en gingen we verder door de binnenlanden op weg. Toen we in een lokaal café een koffie hadden genomen. Besloten we om de GPS de route naar Keulen te laten bepalen en dat bleek 76 km nog fietsen. De GPS houdt er rekening mee dat je een fietser bent en neemt de kleinere wegen mits er alleen een grotere weg loopt.
Ons begin was een vrij grote weg, maar na een bocht links en rechts gingen we eraf en gingen we via een fietspad een lokaal dorp binnen, dit bleek het dorp waar we vorig jaar hadden geslapen. Na het dorp kwamen we weer op een wat grotere weg. Op een gegeven moment werd het heel druk met motorrijders en die stopten allemaal bij de Biker-Ranch om wat te eten en dat deden wij ook maar, want wanneer we weer wat tegen kwamen was onduidelijk. Het eten was erg lekker en onze magen weer goed gevuld. Hierna leidde onze weg ons de Eifel in met een noodvaart, want het ging vrij steil naar beneden met een heerlijke bochtige afdaling. Helaas hierna nog een vrij felle klim terug omhoog met haarspelden en al. Waarna het licht dalend verder ging door de koolzaadvelden richting Erftstadt waar we nu zijn. Ik had net gezegd tegen  John als we iets tegen komen moeten we maar beginnen met vragen toen we heet eerste hotel bord tegen kwamen. De eigenaar kwam net naar buiten en John sprak hem aan. Hij rende met John naar binnen om even te kijken en ik stond ondertussen even een gesprek met duitse fietsers te houden die net waren aangekomen en zich verbaasden over de bagage verdeling bij ons nederlanders (voor een achter). Ik gaf in mijn beste duits uitleg toen ik opeens vast werd gepakt door de eigenaar dat hij een slaapplaats bij het hotel erachter had geregeld en dat de eigenaar stond te wachten.
Zo hadden we een mooie kamer en aten we bij het eerste adres. En we waren weer de talk of the town.