Na de vakantie...

hebben we dit jaar heel weinig gefietst doordat ik een week later werd geopereerd en het duurde lang voor ik er weer bovenop was, maar ik heb nu wel uitstekend gehoor.
De route voor komend jaar hebben we inmiddels kort gepland. We gaan ,hopelijk, 4 weken rondfietsen. Te beginnen met een route langs de rijn tot koblenz waarna we recht naar beneden doorsteken naar Hinterweidenthal waar familie van John woont, Van daaruit naar strassbourg en Basel, waarna we richting de Bodensee verder trekken. Vanuit daar nemen we de bodensee-konigsee route en eindigen we voorlopig in Flachau. Hoe dan verder moeten we nog even bekijken of naar Praag of naar Munchen en dan met de citynightline terug naar huis en dan nog een kleine route van Amsterdam naar huis. Wanneer dit gaat plaatsvinden van 17 mei t/m 17 juni.

De laatste dagen

Dag 17

Na een heerlijke overnachting in een luxueus hotel vertrokken we voor de laatste etappes naar Albenga. In totaal was het volgens de GPS nog zo'n 140 km, maar ik zag al dat er in deze etappe een rare kink zat. Ik dacht nog dat ik iets fouts had ingegeven. Later bleek dat we een tunneltje tegenkwamen en als je de GPS als wandelaar instelt gaat hij daar niet doorheen en zo was onze eingenlijk route veel korter.

Wij zaten in de klim van het Langhe gebergte en zoals Benjaminse in de route zegt. Je krijgt de stijging naar 800 meter in verschillende gangen opgedient. Nou laat ik het zo zeggen alle gangen vielen behoorlijk zwaar. Totdat je op de bergkam terecht kwam waar je een kilometer of 30 overheen bleef rijden. Waarna een felle afdaling volgde. Eigenlijk liep de route via nog een kleine pas, maar we hadden er even geen zin meer in. We hebben een kruisje geslagen en de grote weg naar beneden genomen met een tunnel van ongeveer 1 km lengte. Laat ik het zo zeggen, de kans op vergassing in een italiaanse tunnel is groter dan in een zwitserse. Na de afdaling gingen we heel langzaam langs een rivier stijgen naar Calizzano. Deze weg steeg nooit meer dan een 2% en was vooral voor John erg zwaar. Hij houdt niet zo van vals plat stijgen en ik rijdt daar heerlijk op. In het begin zei hij nog "Ach met regelmatig aflossen gaat het wel lukken"Nou ik weet niet wat regelmatig aflossen was, maar van de 30 km heb ik ongeveer 25 km voorop gereden. 

Op een gegeven moment stonden er grote stopborden en blokken op de weg en was er nieuw aangelegde weg die er afsloeg en wij maar namen. Nou toen kwamen we langs deze aardverschuiving. Ja de weg ligt eronder. Ik neem nu de borden met vallend gesteente toch wat serieuzer.

In Calizzano besloten we een hotel te nemen, want de hemel trok weer dicht toen we het woordt tent noemden. Volgens de beschrijving zaten er meer dan 6. Nou wij zijn blijkbaar niet zo goed, want wij hebben er maar een kunnen vinden en hebben die ook gelijk genomen. Het leek wel of we in een bejaardentehuis terecht kwamen. De gemiddelde leeftijd was ongeveer 80 van de rest van de gasten. De fietsen mochten in een garage en wij kregen een kamer in de uiterste hoek van het gebouw op de derde verdieping gelukkig wel met lift. Toen we 's avonds gingen eten kwamen we erachter waar de stalplaats was voor rollators en wel op de eerste verdieping, er stonden er een stuk of 10 bij elkaar.

Het eten was lachen gieren brullen. Op een gegeven moment dachten we dat ze bleven komen. Eerst een groot bord vol antipasti, daarna gnochi met paddenstoelen en pasta met paddenstoelen. Dan nog het hoofdgerecht eerst gehaktbrood met sperziebonen en daarna nog gestoofde schenkel met aardappels en daarna nog een toetje wat uit 3 gerechten bestond. We gingen met de buikjes rond gegeten naar bed.

Het was al met al een zware dag van 75 km met 1050 hoogtemeters.

Dag 18

De dag begon met een slecht ontbijt. Het brood was niet lekker en zelfs de croissantjes waren niet lekker. Alleen de koffie was natuurlijk weer goed. Daarna vroeg vertrokken naar Albenga, want met nog 40 km gingen we dat zeker halen. De weg klom nog wat verder langs de rivier om uiteindelijk met een echte klim bovenaan de berg te komen. Hierna volgde de mooiste afdaling die we ooit hebben gedaan, eerst slingerden we ons langs verschillende bergen. Niet al te steil naar beneden, zodat je niet de hele tijd hoefde te remmen, maar om je heen kon kijken. Op een gegeven moment kom je bij een dorpje met kasteel en hier begint de echte afdaling met lange haarspeldbochten naar beneden. je bent vlakbij de zee, maar de zee zie je niet.

Nog even in een dorpje op de afdaling wat gedronken en daarna verder. Je komt weer bij de rivier en blijft deze volgen. Ik zie een wielrenner voor mij verschijnen en kan het gewoon niet laten om hem te pakken te krijgen. Nou dat lukt met 30 km/uur licht klimmend. We hebben hem nooit meer terug gezien. Ik denk dat hij zijn fiets aan de wilgen heeft gehangen en in de greppel ligt te janken omdat hij door 2 gepakte fietsers is ingehaald waarvan de voorste ook nog een vrouw op een rose fiets was.

Iets voor twaalfen zijn we in Albenga en als ik bij de zee sta ben ik John kwijt geraakt. Ik wacht een paar minuten, maar geen John. Wat blijkt hij moest een sanitaire stop maken, belde nog wel met zijn fietsbel, maar zijn dove vrouw begreep hem verkeerd en was in al het eenrichtings verkeer mij kwijt geraakt. Het italiaanse verkeer was erg hectisch en hij nam een andere weg naar de boulevard dan mij. Gelukkig hebben we allebei een mobiel en toen de ruzie weer gesust was hebben we gevierd dat we Albenga hadden bereikt en niet meer naar Cannes gingen fietsen.

Aan het einde van mijn weg had ik camping roma ontdekt en met mijn achternaam moet je daar zeker overnachten zeker aangezien ik mij de hele week in |Italie Roma of Romano heb genoemd, want Romijn kunnen ze niet uitspreken en spellen is ook moeilijk.
Wij hebben op deze camping 2 nachten doorgebracht. Hij was volledig Italiaans met 1 nederlander en 1 fransman, dus veel met handen en voeten gepraat en wat nieuwe woorden geleerd. Ze begrepen uiteindelijk wat we hadden gedaan en iedereen wou een borreltje met ons drinken en ook wou iedereen de riemaandrijving zien en voelen.
Hierna hebben we de trein naar Ventimiglia genomen waar het even uitzoeken was of er een trein naar Nice of Cannes ging, maar gelukkig ging die en konden we eerst nog lunchen. Het italiaanse spoorwegsysteem is als de italianen zelf erg ongeorganiseerd. Ik had op zaterdag gekeken hoe laat de trein de volgende dag ging en er stond 9.39, maar toen ik de volgende dag op het station een kaartje ging halen ging hij om 9.29, maar uiteindelijk vetrokken we rond 9.35.
In Cannes het hotel opgezocht waar we eigenlijk pas de volgende dag zouden arriveren en net gedaan of we ons een dag vergist hadden. gelukkig werkte het en hadden ze nog een kamer. 's avonds nog een japanner met zijn i-pad en i-phone de weg gewezen, want hij kon zijn hotel niet vinden. Na even gekeken te hebben waar zijn hotel zat en ons hotel kwamen we erachter dat het dezelfde kant op was en op een gegeven moment onze wegen zouden scheiden. Op een gegeven moment stond er een bordje met zijn hotel en hebben we hem alleen gelaten.
De TGV en Thalys rit naar huis waren heerlijk. Eerst leek de TGV wel een stoptrein, maar toen hij op gang kwam was het weer super. Doordat we de metrokaartjes al in de TGV hadden gekocht waren we in 15 minuten Parijs door met de metro. Speelde ook wel mee dat we voorin de TGV zaten en dus bij het kopstation heel kort hoefden te lopen.

Het einde gehaald.

Dag 14 t/m 16

Dag 14 begon met een heerlijke capucino met een brioche crema, want de marmelade-versie was helaas op. Het leek een beetje op een puddingbroodje, maar dan met croissantdeeg. Daarna afscheid van de eigenaresse en een vroege start. Ik wordt echt steeds beter in 5 talen door elkaar te spreken, gek he dat ik ze weleens door elkaar gooi als je op 1 dag italiaans, frans, duits, engels en nederlands spreekt en dan nog een compliment krijgt van een oostenrijker dat wij nederlanders zoveel talen spreken. Later die dag kreeg ik ook al een compliment van een belg dat ik ook goed mijn woordje frans sprak toen ik even met wat motorrijders uit Frankrijk samen met die belgen stond te praten. Terwijl ik nog steeds vindt dat mijn italiaans en frans niet verder gaan dan eten regelen en een bed regelen.
We hebben daarna de weg langs het meer vervolgd en bij Pongo kwamen we weer op de route. Wat een rot wegen hadden ze daar. Op het oog leek een weg te dalen en hij steeg toch 1 tot 6%. Je zag een auto ook echt achter een heuvel vandaan verschijnen en weer klom de weg. Dit was echt dodelijk. Hierna kwam het afdalen tot de volgende klim tussen de rijstvelden door. Nu vond ik de rijstvelden in de Camarque 2 jaar terug al dodelijk. Nou die in Italie zijn nog dodelijker, want de wegen zijn zo recht dat je 5 km van te voren de afslag al kan zien aankomen. Dus blik op oneindig en doorrammen, diesel spelen dus met mij op kop en John in mijn kielzog. Op een gegeven moment zag ik fietsers een paar kilometer voor ons opdoemen en dit bleek bij inhalen belgen te zijn. Helaas met 30 kilometer per uur kon ik alleen zeggen bij inhalen. "Ik haat lange rechte wegen." Later op de camping heb ik dit nog toegelicht, maar we waren ze al snel voorbij en gingen lekker samen verder. Voor het meer van Viverone kregen we nog een flinke klim te verduren van dik 10% en die wou maar niet stoppen. Uiteindelijk op een camping beland die ik niet kan aanbevelen.
's avonds een pastamaaltijd gemaakt en vroeg in bed belandt met neerkletterende regen.




Dag 15 begon met gratis koffie. Blijkbaar zag ik er zo moe uit dat de barman mijn meeneeemkoffie voor naar de camping maar niet liet betalen. Vandaag begon met een flinke klim het dal van het meer weer uit, waarna weer een afdaling door de rijstvelden. In Crescentino heeft John even zijn coupe tondeuse laten bijwerken door een kapper terwijl ik lekker een terrasje pakte en een nieuw italiaans vriendje opdook, want ach die italianen zijn flirters eersteklas, maar soms kan je ze ook misbruiken. Wat deze keer goed lukte, want  nadat we bij de bar een heerlijke salade hadden gegeten. Belde mijn nieuwste italiaanse vriendje (voor een uurtje ;-)) de agriturismo waar we wilden slapen. Dus geen stress van zoeken, maar met de lunch de slaapplaats al geregeld. Dus we konden rustig de laatste 50 km fietsen bergje op bergje af. De slaapplaats is echt perfect. Een ontvangst met wijn die zo uit het vat wordt getapt, want ze maken hun eigen wijn, worst die zo van het plafond wordt gesneden, want die maken ze ook zelf en heerlijke abrikozen ook uit eigen tuin. Hierna kun je het avondeten overslaan. De kamer was ook schitterend, hoogstens was het bed wat hard en kon ik vanmorgen een haan wel zijn nek omdraaien samen met de geit die liep te mekkeren naar zijn maatje een paar meter verderop. Het ontbijt was grandioos met heerlijke worst, tomaten, gebakken ei en nog veel meer.


Dag 16 begon dus ook met een vrij volle maag en gelijk een klim, maar ach die extra klim had ik ervoor over. Daarna langzaam klimmen naar de volgende steile klim waarna een afdaling van 18% volgde naar Alba. Een erg mooi plaatsje en er was net iets met scholieren te doen.
Daarna uit het plaatsje geklommen het langhe gebergte in, waar we na een dag van 40 km al stopten vanwege de hitte en een schitterend gelegen hotel waar we nu heerlijk vertoeven en morgen vroeg op om de hitte voor te zijn. Nog 300 km tot Cannes.

Dag 11 t/m 13

Water speelt nog telkens een hoofdrol in onze vakantie, zeker in Zwitserland. Toen wij op dag 11 vanuit Bern vertrokken hadden we weer een buitje, maar gelukkig klaarde het snel op. Eerst over een brug Bern uit met uitzicht op het parlementsgebouw, daarna langs een rivier de stad uit. De rivier ziet aquakleurig, heel mooi en vast ijskoud. Ook staat hij erg hoog, maar dat kon ook niet anders na al die regen. Linksaf de bossen in en rechtsaf het vliegveld over. Echt iets voor iemand die van vliegtuigen houdt aangezien je ze kan aanraken zo laag komen ze over.
Daarna schitterend uitzicht op de alpen waar we langzaam dichter en dichterbij komen. We zijn al aan het gokken welke berg het zal worden. Doordat ik in Bern in een tramrails ben blijven steken met mijn achterwiel kreunt Sweety als ik kracht zet. Gelukkig heb ik mijn fietsenmaker bij me en die zet hem op zijn kop. Het achterwiel blijkt heel licht verschoven te zijn. Nadat dit euvel is opgelost vliegen sweety en ik de berg op richting Kandersteg. Waarna na een klein treinritje een schitterende afdaling volgt. Ik wist dat tunnels koud zijn, maar zo koud ;-) Hierna camping rhone aan de rhone opgezocht en een plekje in de luwte van een zwitserse camper opgezocht aangezien de wind erg opstak. Onze achterburen bleken BN'ers te zijn, hoewel 's morgens pas het kwartje viel.
In een leuk restaurantje wat gegeten en daarna de wol in gedoken.

De volgende dag richting Brig gefietst in lichte motregen waardoor we ook de Simplon aan ons voorbij moesten laten gaan. We kwamen precies optijd aan bij het station om de autotrein naar Iselle te halen. Waarschijnlijk was een lager gelegen treinstation beter aangezien we geen droge vezel aan het lijf meer hadden aan het eind van de afdaling. In domodossala reden we langs dit hotel waar we voor 90 euro een kamer konden krijgen ook al stond er echt in de kamer aangegeven dat hij 120 euro was. In het torentje dat je ziet op de foto hebben we heerlijk 's avonds een italiaanse maaltijd genuttigd. Daarna in bed gestort en de volgende ochtend als echte italianen gestart met een brioche marmelade en een cappucino.

Deze dag bracht ons een korte etappe aangezien we op een camping wouden. Eerst een bezoek aan Mergozzo en daarna verder naar Omenga. Op een gegeven moment werd het wel erg druk met wielrenners met erg dure fietsen. "Er zal wel een wielerronde van start gaan zo meteen hier in de buurt" zei ik als grapje tegen John. Nou dat blijkt geen grapje als we ook nog bij kruispunten agenten tegenkomen en in Omenga blijkt even later echt een ronde langs te komen. We kwamen erachter dat italiaanse agenten onvermurwbaar zijn ten opzichte van tegen het verkeer in rijden met de fiets. Nou wij zijn niet voor 1 gat te vangen dan maar een stukje lopen en daarna stiekem weer op de fiets springen. Hij zei ook niks alleen maar fluiten op zijn fluit (op zijn trompet staat zo lullig ;-)) en wijzen naar het bord. Ach ik zit niet in het gevang, dus het viel best mee.
Na een paar km kwamen we op de camping aan en we werden in het italiaans ontvangen. Gelukkig spreek ik dat vloeibaar (proest). Wat ik er wel uit opmaakte is dat we het geprek van de dag cq week cq maand cq  jaar cq eeuw zijn op de camping. Een heel gesprek gevoerd in vloeibaar Frans, italiaans, engels en duits met handen, voeten en wat verder nog kan bewegen. Ook als iemand je niet verstaat ga je het nog een keer zeggen, maar dan niet op dezelfde toon, maar gewoon 10 keer zo hard want je verstaat me toch niet. Nee oma kan zich goed verstaanbaar maken voor de HELE camping, maar voor ons blijft het vaag.
Ik heb het weleens zien regenen, ik heb het wel eens zien stortregenen, maar een soort waterval uit de hemel had ik nog niet meegemaakt. Je kon niet meer naar de andere kant van de straat kijken zo hard regende het. Gelukkig waren we zielig genoeg om voor 20 euro een leuk houten chalet te krijgen. Ons tentje stond al wel en die heeft in zijn eentje de nacht met nog meer watervallen fantastisch doorstaan.
Vandaag een rustdag, want we waren door de schone was heen en vanavond gaat het weer stormen, onweren en regenen. Gelukkig slapen we nog een nachtje in het chalet. Vanavond Italie tegen Spanje met allemaal italianen kijken. Eens kijken of ze nog zo aardig zijn als ik voor Spanje gaan juigen ;-).

foto's

Col d'oderen op de top yeah!!

vakwerkhuis in elzas

afdaling goppenstein

de ontbijttafel

kerkje langs rhone in zwitserland

lago d'orta

Dag 9 en 10 in het water

Door helaas wat veel water zijn er 2 dagen in het water gevallen. Gisteren was het buiig in de ochtend en vandaag was het de hele dag buiig.
We zijn gisteren met de trein van Purentry naar Biel gereden (erg mooie rit zeker voor treinliefhebbers en mooie uitzichten).. Het eerste stuk naar Purentruy zijn we wel gefietst, bijna 60 km. In Biel hebben we op een camping geslapen aan het meer. De jeugdherberg vond ik toch met 96 euro voor 1 nacht veels te duur. Dus de camping van ongeveer 20 euro vond ik al aan de dure kant, maar was zeer netjes. Helaas ging het bij wakker worden weer regenen. Daarom zijn we naar het station van Biel gereden en hebben we de trein naar Bern genomen en een duur hotel genomen waar we vannacht heerlijk zullen slapen. Zo te zien de weersvooruitzichten zullen we de Simplonpas helaas niet kunnen nemen. Misschien dat we uiteindelijk redelijk snel naar de kust rijden (per trein en dan een paar dagen aan de kust gaan doorbrengen. Uitwijken naar Frankrijk had ook geen nut gezien het weer. Morgen hopelijk wel naar Kandersteg fietsen.
Het tentje bevalt uitstekend, maar echt ontworpen door japanners. Origami om hem op te zetten en weer in te vouwen.

Dag 5 t/m 8

panorama bij remiremont

Wat is het toch heerlijk zo'n rustdag. Zeker als de regen met bakken uit de lucht valt. Zo heb ik ook alle tijd om mijn blog bij te werken. Vanmorgen eerst een lekkere wandeling gemaakt naar de 'Gorges du Crosery' en een stuk gelopen over de voie verte waar we gisteren over hebben gefietst. Er kwam vandaag een fietsende stoet langs met muziek en alles. Er werd gefilmd, dus misschien worden na beroemde vlamingen (vorig jaar in Poperingen) nu ook beroemde fransen.

Het is in Frankrijk moederdag en dus hadden we tussen de middag een moederdagmenuutje in het hotel. Eerst een klein pannetje met coquilles in een heerlijk sausje, daarna een kwarteltje, dan natuurlijk kaas en daarna een soort wentelteefje met aardbeien en caramel-mokkaijs. De kok kan heerlijk koken in ons hotel, dat hadden we gisteren al ondervonden.

Maar nu dan dag 5 t/m 8:

Dag 5 begon met de weg langs de Suure waarbij er bij Lippescheid nog een hele flinke klim zat. Voor de rest was de weg vrij vlak. Na een tijdje gingen we bij Colmar Fietspad PC 15 volgen naar Luxemburg en dit fietspad glooit heel mooi door het luxemburgse land. Een heel mooi fietspad voor treinliefhebbers, want je glooit de hele tijd langs een spoorlijn. In luxemburg was het even naar de weg zoeken, want er waren enkele wegopbrekingen, maar gelukkig liep de groene route hierbij gelijk aan ons waardoor we de stickers van hun route hebben gevolgd en uiteindelijk via noodbruggen aan de andere kant van Luxemburg zijn geraakt. Hierna reden we door via het fietspad naar Hesperange verder langs de Alzette. Hier vonden we een leuke camping midden in het groene hart tussen enkele dorpen. Dit was echt een doorreiscamping. Nu snappen wij waarom, want je sliep vlak bij een grote weg en die hoorde je de gehele tijd heel goed. Gelukkig brengen oordopjes hierbij uitkomst. Het weer was deze dag ook weer schitterend, hoewel 's morgens erg koud. Op de camping stonden wat mensen uit de omgeving van Beverwijk al meerdere weken en hier zijn we 's avonds mee naar de pizzeria geweest. Bij andere mensen die we al tegen kwamen in Luxemburg met electrische fietsen en die met de camper er stonden mochten we de GPS opladen.
In totaal 71 km gefietst met een gemiddelde van 17,7 km/u  en hierin zaten 309 hoogtemeters. 

Dag 6 begon met een bezoekje aan een supermarktje voor broodjes en beleg en daarna die broodjes lekker op peuzelen in het parkje vlakbij de camping. Vandaag gaan we ons vierde land binnen vlakbij Bettembourg. Dit gebeurde met wat geleidelijke klimmen waarna een heerlijke afdaling. In Kedange-sur-Canner kwamen we erachter dat we nu de route delen met de route naar Rome van Benjaminse. De mensen die we tegen kwamen met het eten gingen van hotel/b en b naar hotel/b en b en hadden dan ook minder bagage mee. Later zouden we ze bij Vigy in een stevige klim nog een keer tegen komen. Hier scheiden onze wegen zich weer. Hun gingen richting strassbourg of Mullhouse en wij gingen richting Metz. Inmiddels was het aardig zwaar geworden met klimmen en afdalingen tegen de wind in. In Metz kwamen we door wegopbrekingen erg raar binnen rijden en ik had denk ik geluk geen agent tegen te komen, want bij de jeugdherberg stak ik over zoals niet mag. Later zagen we iemand nog op de bon geslingerd worden die hetzelfde deed. Na inchecken in de jeugdherberg zijn we nog even naar de supermarkt gerend om te zorgen dat we 's avonds wat te eten hadden. Ons tentje was de dag ervoor voorgoed verloren verklaard doordat een hoek stuk was gescheurd vandaar geen camping.
In totaal 74 km gefietst met een gemiddelde van 16,4 km/u  en hierin zaten 544 hoogtemeters. 

Place du Stanislas in Metz

Dag 7 begon met een kleine verkenningstocht door Metz. Zeker het station is erg mooi en bombastisch. Daarna de weg naar Nancy gevonden. Wij hielden deze dag de Moezel aan waardoor we niet al te veel klommen. In Nancy op zoek gegaan naar een Decathlon om een nieuw tentje te kopen. Hier hebben we de oude achter gelaten. Het nieuwe tentje is een stuk lichter. Daarna door naar Charmes via jaagpaden langs kanalen. Zelfs nog een stukje onverhard jaagpad wat op een gegeven moment echt te overwoekerd raakte. In Charmes naar de lucht gekeken en besloten om een hotel te nemen, want na al wat lichte regen nu en dan zag het ernaar uit dat het weer zou gaan regenen. Het was een mooi hotel, maar wel een bed voor dwergen qua hoogte, gelukkig niet qua lengte.
In totaal 108 km gefietst met een gemiddelde van 18,9 km/u  en hierin zaten 532 hoogtemeters. 

route afgesloten?

Dag 8 begon met sandwiches halen bij de bakker tegenover het hotel en die in de bar naast de bakker heerlijk opeten onder het genot van een kopje koffie. Het zou weer een flinke klimdag worden aangezien we de vogezen in reden. Het begon al gelijk met een leuke klim waarna een heerlijke afdaling. Daarna een stuk over een jaagpad, waarna we een flinke klim hadden naar Xertigny. Hier voor het eerst een vreselijke fransman tegen gekomen. Volgens hem zat er verder geen restaurant in het dorp. Door het klimmen hadden we vreselijke honger en we deden het dan maar met 2 broodjes van de bakker en drinken bij de bar. Toen we verder reden kwamen we dus wel een restaurant om de hoek tegen. Na de lunch nog verder geklommen waarna een heerlijke afdaling naar Remiremont waar we een bakker vonden met een soort van Saucijzenbroodje. Wat ergste honger stilde. Daarna kwamen we na het volgen van de Voie verte ongeveer dood aan in Thiefosse bij een leuk hotel/restaurant.
In totaal 94 km gefietst met een gemiddelde van 17 km/u  en hierin zaten 803 hoogtemeters. 

Foto's

Dag1 t/m 4

Vandaag in onze bed and breakfast internet. Vandaar een langer berichtje over de eerste 4 dagen. Foto's weet ik nog niet of dat gaat lukken, maar anders komen die later.

Onze reis begon in Tilburg waar we op een woonboot sliepen. Alles was leuk petieterig. Voor het toilet moest je op een krukje klimmen en in de douche moest je zitten. Voor de rest een erg leuke slaaplaats en vlakbij het centrum, maar niet zo vlakbij dat je er last van had.

De eerste dag begon met een hele prettige rit over het Belsenlijntje. Aan het eind van het pad gingen we over naar de kempen-henegouwen route die ons tot in Aarschot leidde. Inmiddels hadden we het zo warm dat we op zoek gingen naar een camping in Langdorp. Dit was nog een behoorlijk gezoek, maar na een aantal kilometers flink klimmen hadden we de camping sparrenhof gevonden. De eigenaar had nog een plekje voor ons en verwees ons naar de frituur in het dorp. Gelijk de bakker gevonden voor de volgende dag. Bij de frituur bestelde ik een kleine friet en John een gewone. De gewone friet is degene op de foto. In totaal 97 km gefietst met een gemiddelde van 18,5 km/u  en hierin zaten 51 hoogtemeters. Ik kwam er deze dag ook achter dat een vlaamse curryworst speciaal hetzelfde is als een nederlandse frikandel speciaal en dat Duitsers af en toe best aardig zijn. Onze GPS mocht bij een duitser in zijn voortent opladen. Ik had hem gewoon aan de electriciteitskast gehangen, maar hij vond dat niet veilig vanwege iedereen die er langs kwam.

De tweede dag begon met te zoeken naar de route, maar gelukkig hadden we de avond ervoor van iemand onderweg een kaart gehad van Aarschot en omgeving waardoor we even konden zien hoe we moesten rijden. Het zoeken viel gelukkig dan ook wel mee. Vlak voor Zichem zaten we weer op de route. Misschien is het iets voor op de zondag, maar het viel ons op dat om 9.30 uur er al mensen op het terras aan het bier zaten.
In zoutleeuw zaten we tijdens de lunch op de weg te eten. De weg was afgezet en zodoende konden ze er een terras neer zetten.
Volgens de omschrijving kon het zijn dat delen van het fietspad onverhard waren, maar gelukkig was de asfalteermachine langs gekomen en had mooi asfalt aangelegd.
Deze dag ook het begin van de Ardennen. We reden als het ware tegen een muur op van 14%. Ik moest vandaag wel erg wennen aan de taalgrens in Belgie. 's avonds opeens frans praten ging mij niet zo gemakkelijk af. We kwamen nog een marktje tegen en hier verkochten ze heerlijke aardbeien die we dan ook met plezier hebben genuttigd.
's avonds hadden we veel moeite om een hotel/camping te vinden, maar uiteindelijk toch gevonden waar we als eerste Hoei binnenkwamen rijden. Een heel apart hotel, maar wel netjes en schoon. Er zat een italiaans restaurant vlakbij en beiden lagen aan de Maas en boven ons was het fort van Hoei/Huy. In totaal 97 km gefietst met een gemiddelde van 16,7 km/u  en hierin zaten 429 hoogtemeters.

De derde dag begon met een niet fantastisch ontbijt. Daarna was het even zoeken naar het begin van het fietspad. Je komt langs meerdere fabrieken en dan is het kijken welke fabriek je moet hebben. Dit was ook weer een oude spoorweg en die ging valsplat omhoog naar Clavier. Hier stonden nog veel oude treinrelikwieen naast het pad, wat wel een leuk effect had. Hier was weer een antiekmarkt en daardoor even een gezoek waar onze route verder ging.
In Beffe vonden we een leuke tearoom/cafe gerund door nederlandse eigenaren en onze santossen werden even bewonderd. Voor de verhuur hat hij ook santossen staan in de schuur. Hier even op adem gekomen en daarna weer verder geklommen. Na een tijdje kregen we gelukkig een bijna Alpine afdaling naar La Roche-en-Ardenne waar wij op zoek gingen naar een mooie camping. Die echt heel erg mooi gelegen was. In totaal 65 km gefietst met een gemiddelde van 13,4 km/u  en hierin zaten 922 hoogtemeters. 

De vierde dag begon met een fietstochtje naar het dorp om broodjes en vleeswren te halen. Misschien dat La Roche bekend staat om zijn vleeswaren, want er wren op een heel klein stukje wel 4 slagers?  Na het ontbijt begonnen we aan een stevige klim naar Bastogne. Waar we uiteindelijk rond de lunch aankwamen. Er zaten op dit stuk weinig dalingen, maar na de lunch werden we beloond met een oude spoorbaan van Bastogne naar Wiltz wat weer een fietspad was geworden. Vals plat naar beneden gaat heerlijk. In Wiltz helaas gelijk steil omhoog dat was erg zwaar in een temperatuur van 29 graden. Daarna glooiend verder en vanuit Goesdorf de Ardennen uit gedaald. Schitterende afdaling met aan het eind Camping Berkel waar wij vannacht in de b&b overnachten. Wij zijn net met de eigenaresse en haar zoon naar de snackbar gereden. Vannacht zullen we vast weer lekker slapen.
In totaal 63 km gefietst met een gemiddelde van 14,1 km/u  en hierin zaten 884 hoogtemeters.

Grote friet.

20 april 2012 Amsterdam-Barendrecht (80 km)

“Heeft Sweety zo een lekker kontje?” vraag ik John als hij voor de derde keer per ongeluk met zijn voortassen tegen mijn achtertassen bumpt. “Ach, we zullen het hem maar vergeven hè Sweety. Hij moet gewoon nog wennen aan Evil” Ons nieuwe fietsmaatje is gunkleurig met zilveren letters. Hij rijdt nu nog erg kleurrijk rond, maar in enkele weken wordt het of mango of rood en niet zoals nu mango voor, rood achter en zwart als stuurtasje.

Op vrijdag vertrekken we vroeg richting Amsterdam Centraal om vanuit daar onze te beginnen naar Barendrecht. De weersvoorspelling houdt niet over. Ze voorspellen buien en die kunnen op of naast ons vallen. Daar gaan we er vast nog wel wat van krijgen.

In De Kwakel komen we langs een leuke theetuin bij een sluisje. We zoeken even naar de ingang en die blijkt zich in de tuin in een kleine kas te bevinden. Erg leuk en we eten erg smakelijk. Een leuk jaagpad heeft ons hier naartoe geleid. Het is een paadje van ongeveer 40 cm breed en soms zelfs smaller met schaapjes.

Ik weet niet wat dat met schapen en koeien is, maar waarom rennen ze altijd weg als en over het fietspad voor je uit als je in de buurt bent, terwijl je er makkelijk om heen kan.

“Hé, zou dat niet Rotterdam zijn” vraag ik John en ja het lijkt wel. Even twijfel ik nog of het toch niet Zoetermeer is, maar nee hoor na nog een paar kilometer over de sluipweg naar Rotterdam, voor ons gevoel, komen we in Rotterdam. Rotterdam gaan we flink doorheen krioelen en na een x-aantal kilometer zien we aan onze linkerhand de Brienoordbrug. “Ja, ik denk dat we daarover naar Barendrecht gaan” zeg ik bezorgd tegen John, want het is toch wel een hele klim.

Na nog wat kilometers gaan we er dan ook echt overheen. Het is een flinke klim. Ik denk dat als je die dagelijks doet een goede training voor de bergen hebt. En gelukkig daarna de beloning: Een heerlijke afdaling.

In Barendrecht slapen we bij “Vrienden op de fiets”. Een wat lichte slaapkamer, maar een heerlijke douche en gelukkig vlakbij het oude centrum om lekker te gaan eten. In totaal de eerste dag drie buien op ons hoofd gekregen, waarvan één heel nat.

21 april 2012 Barendrecht-Steenbergen (50 km)

“Zijn jullie echt komen fietsen?” vragen verschillende nichten en neven aan mij. Ja, ik heb mijn fietskleding aan, maar voor de regen en de kou heb ik daarover mijn gewone winterjas aan. Het valt daardoor minder op. Gelukkig zijn de fietsen en John genoeg bewijs. Hij heeft wel zijn fiets-jas aan.

De dag begon met een stevige rit door de tegenwind en van Numansdorp tot Willemstad hadden we flinke regen. De Haringvlietbrug keek ik heel erg tegenop, maar toen we hem deden blijk hij heel erg mee te vallen. Het gaat eigenlijk de hele tijd vals plat omhoog en naar beneden. Naar beneden heb ik liever lekker steil naar beneden, want mee trappen bij afdalen vind ik niks.

Ik dacht dat de Heijnoordtunnel alleen voor auto’s was, maar ik kom er vandaag achter dat er ook een tunnelbuis speciaal voor fietsers en voetgangers is. Zo gingen wij rap door onze eigen tunnelbuis naar de andere kant van het water.

In Steenbergen hebben we weer een slaapplaats via “Vrienden op de fiets” op een mooi plekje onderaan een dijk. We hebben hier een hele goede nachtrust en de volgende ochtend een heerlijk ontbijt.

22 april 2012 Steenbergen-Hoorn (35 km)

“Die geplande werkzaamheden hebben ze weer handig gedaan” merk ik op tegen John als er heel weinig treinen blijken te rijden in de buurt van Amsterdam. Van het treinongeluk horen we pas later. Na veel gezoek op de ns-site besluiten we naar Roosendaal te fietsen en daar een trein te pakken. Een leuk fietstochtje. Helaas komen we precies op het verkeerde tijdstip aan en moeten we driekwartier wachten op de trein die ons naar Rotterdam zal brengen.

In Rotterdam stappen we over op de stoptrein naar Amsterdam. Ik heb veel reiservaring met de trein, maar ik kom nu op een stuk waar ik nog niet met de trein ben geweest. In Rotterdam is de lift helaas buiten gebruik, dus dat is de trap afrijden en bij het andere perron de trap weer op moeten slepen. Nou trap op wordt zo een fiets dan echt zwaar, maar we redden nog net op tijd de trein.

Sweety doet in de trein aan crowd surfen. Wij mogen er op een plek waar geen fietsen mogen wel in en ik zie dat 2 deuren verder wel fietsen kunnen staan, dus ik rij met veel moeite door het gangpad van de sprinter en op een gegeven moment pakt de volgende rij stoel Sweety vast om haar weer verder te loodsen en John volgt ons met Evil. Na een paar minuten staan we aan de goede kant en kunnen ze goed staan.

Inmiddels is duidelijk dat we tussen Amsterdam en Zaandam moeten fietsen, want de fiets mag niet op de bus. Ik heb nog nooit dit stuk gefietst, maar zeker weer eens wat anders en wel lekker om een frisse neus te halen.

Ik ga de architect van het gemeentehuis/hotel in Zaandam toch echt eens vertellen dat hij een ontzettend lelijk gebouw heeft ontworpen. Opgestapelde Zaanse huisjes dan moet je toch echt zwaar aan de hallucinerende middelen hebben gezeten. Na vijf uur zijn we van Roosendaal in Hoorn, wat een zware reis.

Volgend weekend maar weer het volgende rondje fietsen?

Dinteloord

Dit weekend gaan we de eerste meerdaagse tocht van dit jaar fietsen. We gaan van Hoorn naar Dinteloord fietsen. Vrijdag eerst naar Barendrecht en daar slapen we bij vrienden op de fiets en dan de volgende dag naar Dinteloord waar we familiereunie hebben en daarna slapen in Steenbergen. Het weer voor zondag voorspeld weinig goeds, dus zondag kijken we wel waar we heen fietsen en dan de trein naar huis pakken.
De hele weg wordt tegenwind, dus best zwaar. De huis/katoppas is geregeld, tassen zijn gepakt en John zijn fiets is er ook, dus we kunnen vertrekken.

De knoop doorgehakt!

We hebben begin deze maand de knoop doorgehakt en we hebben besloten naar Cannes te fietsen. Het eerste stuk zal deel 1 zijn van de route van Benjaminse naar Venetie en daarna de route naar de riviera.
Deze keer hebben we ook een gps bij ons, hoewel oefening nog wel nodig is. Ik heb een beetje een route gepland en waarschijnlijk wordt het heel veel op de camping staan en heel weinig in een hotel/b&b/jeugdherberg. In totaal is het zo'n 1500 km. We gaan weer terug met de TGV en onze fietsen met Soetens.
Vorige week hebben we de fiets van John besteld. Een Santos in de kleur Gun met zilveren letters.