20 april 2012 Amsterdam-Barendrecht (80 km)

“Heeft Sweety zo een lekker kontje?” vraag ik John als hij voor de derde keer per ongeluk met zijn voortassen tegen mijn achtertassen bumpt. “Ach, we zullen het hem maar vergeven hè Sweety. Hij moet gewoon nog wennen aan Evil” Ons nieuwe fietsmaatje is gunkleurig met zilveren letters. Hij rijdt nu nog erg kleurrijk rond, maar in enkele weken wordt het of mango of rood en niet zoals nu mango voor, rood achter en zwart als stuurtasje.

Op vrijdag vertrekken we vroeg richting Amsterdam Centraal om vanuit daar onze te beginnen naar Barendrecht. De weersvoorspelling houdt niet over. Ze voorspellen buien en die kunnen op of naast ons vallen. Daar gaan we er vast nog wel wat van krijgen.

In De Kwakel komen we langs een leuke theetuin bij een sluisje. We zoeken even naar de ingang en die blijkt zich in de tuin in een kleine kas te bevinden. Erg leuk en we eten erg smakelijk. Een leuk jaagpad heeft ons hier naartoe geleid. Het is een paadje van ongeveer 40 cm breed en soms zelfs smaller met schaapjes.

Ik weet niet wat dat met schapen en koeien is, maar waarom rennen ze altijd weg als en over het fietspad voor je uit als je in de buurt bent, terwijl je er makkelijk om heen kan.

“Hé, zou dat niet Rotterdam zijn” vraag ik John en ja het lijkt wel. Even twijfel ik nog of het toch niet Zoetermeer is, maar nee hoor na nog een paar kilometer over de sluipweg naar Rotterdam, voor ons gevoel, komen we in Rotterdam. Rotterdam gaan we flink doorheen krioelen en na een x-aantal kilometer zien we aan onze linkerhand de Brienoordbrug. “Ja, ik denk dat we daarover naar Barendrecht gaan” zeg ik bezorgd tegen John, want het is toch wel een hele klim.

Na nog wat kilometers gaan we er dan ook echt overheen. Het is een flinke klim. Ik denk dat als je die dagelijks doet een goede training voor de bergen hebt. En gelukkig daarna de beloning: Een heerlijke afdaling.

In Barendrecht slapen we bij “Vrienden op de fiets”. Een wat lichte slaapkamer, maar een heerlijke douche en gelukkig vlakbij het oude centrum om lekker te gaan eten. In totaal de eerste dag drie buien op ons hoofd gekregen, waarvan één heel nat.

21 april 2012 Barendrecht-Steenbergen (50 km)

“Zijn jullie echt komen fietsen?” vragen verschillende nichten en neven aan mij. Ja, ik heb mijn fietskleding aan, maar voor de regen en de kou heb ik daarover mijn gewone winterjas aan. Het valt daardoor minder op. Gelukkig zijn de fietsen en John genoeg bewijs. Hij heeft wel zijn fiets-jas aan.

De dag begon met een stevige rit door de tegenwind en van Numansdorp tot Willemstad hadden we flinke regen. De Haringvlietbrug keek ik heel erg tegenop, maar toen we hem deden blijk hij heel erg mee te vallen. Het gaat eigenlijk de hele tijd vals plat omhoog en naar beneden. Naar beneden heb ik liever lekker steil naar beneden, want mee trappen bij afdalen vind ik niks.

Ik dacht dat de Heijnoordtunnel alleen voor auto’s was, maar ik kom er vandaag achter dat er ook een tunnelbuis speciaal voor fietsers en voetgangers is. Zo gingen wij rap door onze eigen tunnelbuis naar de andere kant van het water.

In Steenbergen hebben we weer een slaapplaats via “Vrienden op de fiets” op een mooi plekje onderaan een dijk. We hebben hier een hele goede nachtrust en de volgende ochtend een heerlijk ontbijt.

22 april 2012 Steenbergen-Hoorn (35 km)

“Die geplande werkzaamheden hebben ze weer handig gedaan” merk ik op tegen John als er heel weinig treinen blijken te rijden in de buurt van Amsterdam. Van het treinongeluk horen we pas later. Na veel gezoek op de ns-site besluiten we naar Roosendaal te fietsen en daar een trein te pakken. Een leuk fietstochtje. Helaas komen we precies op het verkeerde tijdstip aan en moeten we driekwartier wachten op de trein die ons naar Rotterdam zal brengen.

In Rotterdam stappen we over op de stoptrein naar Amsterdam. Ik heb veel reiservaring met de trein, maar ik kom nu op een stuk waar ik nog niet met de trein ben geweest. In Rotterdam is de lift helaas buiten gebruik, dus dat is de trap afrijden en bij het andere perron de trap weer op moeten slepen. Nou trap op wordt zo een fiets dan echt zwaar, maar we redden nog net op tijd de trein.

Sweety doet in de trein aan crowd surfen. Wij mogen er op een plek waar geen fietsen mogen wel in en ik zie dat 2 deuren verder wel fietsen kunnen staan, dus ik rij met veel moeite door het gangpad van de sprinter en op een gegeven moment pakt de volgende rij stoel Sweety vast om haar weer verder te loodsen en John volgt ons met Evil. Na een paar minuten staan we aan de goede kant en kunnen ze goed staan.

Inmiddels is duidelijk dat we tussen Amsterdam en Zaandam moeten fietsen, want de fiets mag niet op de bus. Ik heb nog nooit dit stuk gefietst, maar zeker weer eens wat anders en wel lekker om een frisse neus te halen.

Ik ga de architect van het gemeentehuis/hotel in Zaandam toch echt eens vertellen dat hij een ontzettend lelijk gebouw heeft ontworpen. Opgestapelde Zaanse huisjes dan moet je toch echt zwaar aan de hallucinerende middelen hebben gezeten. Na vijf uur zijn we van Roosendaal in Hoorn, wat een zware reis.

Volgend weekend maar weer het volgende rondje fietsen?