De laatste dagen

Dag 17

Na een heerlijke overnachting in een luxueus hotel vertrokken we voor de laatste etappes naar Albenga. In totaal was het volgens de GPS nog zo'n 140 km, maar ik zag al dat er in deze etappe een rare kink zat. Ik dacht nog dat ik iets fouts had ingegeven. Later bleek dat we een tunneltje tegenkwamen en als je de GPS als wandelaar instelt gaat hij daar niet doorheen en zo was onze eingenlijk route veel korter.

Wij zaten in de klim van het Langhe gebergte en zoals Benjaminse in de route zegt. Je krijgt de stijging naar 800 meter in verschillende gangen opgedient. Nou laat ik het zo zeggen alle gangen vielen behoorlijk zwaar. Totdat je op de bergkam terecht kwam waar je een kilometer of 30 overheen bleef rijden. Waarna een felle afdaling volgde. Eigenlijk liep de route via nog een kleine pas, maar we hadden er even geen zin meer in. We hebben een kruisje geslagen en de grote weg naar beneden genomen met een tunnel van ongeveer 1 km lengte. Laat ik het zo zeggen, de kans op vergassing in een italiaanse tunnel is groter dan in een zwitserse. Na de afdaling gingen we heel langzaam langs een rivier stijgen naar Calizzano. Deze weg steeg nooit meer dan een 2% en was vooral voor John erg zwaar. Hij houdt niet zo van vals plat stijgen en ik rijdt daar heerlijk op. In het begin zei hij nog "Ach met regelmatig aflossen gaat het wel lukken"Nou ik weet niet wat regelmatig aflossen was, maar van de 30 km heb ik ongeveer 25 km voorop gereden. 

Op een gegeven moment stonden er grote stopborden en blokken op de weg en was er nieuw aangelegde weg die er afsloeg en wij maar namen. Nou toen kwamen we langs deze aardverschuiving. Ja de weg ligt eronder. Ik neem nu de borden met vallend gesteente toch wat serieuzer.

In Calizzano besloten we een hotel te nemen, want de hemel trok weer dicht toen we het woordt tent noemden. Volgens de beschrijving zaten er meer dan 6. Nou wij zijn blijkbaar niet zo goed, want wij hebben er maar een kunnen vinden en hebben die ook gelijk genomen. Het leek wel of we in een bejaardentehuis terecht kwamen. De gemiddelde leeftijd was ongeveer 80 van de rest van de gasten. De fietsen mochten in een garage en wij kregen een kamer in de uiterste hoek van het gebouw op de derde verdieping gelukkig wel met lift. Toen we 's avonds gingen eten kwamen we erachter waar de stalplaats was voor rollators en wel op de eerste verdieping, er stonden er een stuk of 10 bij elkaar.

Het eten was lachen gieren brullen. Op een gegeven moment dachten we dat ze bleven komen. Eerst een groot bord vol antipasti, daarna gnochi met paddenstoelen en pasta met paddenstoelen. Dan nog het hoofdgerecht eerst gehaktbrood met sperziebonen en daarna nog gestoofde schenkel met aardappels en daarna nog een toetje wat uit 3 gerechten bestond. We gingen met de buikjes rond gegeten naar bed.

Het was al met al een zware dag van 75 km met 1050 hoogtemeters.

Dag 18

De dag begon met een slecht ontbijt. Het brood was niet lekker en zelfs de croissantjes waren niet lekker. Alleen de koffie was natuurlijk weer goed. Daarna vroeg vertrokken naar Albenga, want met nog 40 km gingen we dat zeker halen. De weg klom nog wat verder langs de rivier om uiteindelijk met een echte klim bovenaan de berg te komen. Hierna volgde de mooiste afdaling die we ooit hebben gedaan, eerst slingerden we ons langs verschillende bergen. Niet al te steil naar beneden, zodat je niet de hele tijd hoefde te remmen, maar om je heen kon kijken. Op een gegeven moment kom je bij een dorpje met kasteel en hier begint de echte afdaling met lange haarspeldbochten naar beneden. je bent vlakbij de zee, maar de zee zie je niet.

Nog even in een dorpje op de afdaling wat gedronken en daarna verder. Je komt weer bij de rivier en blijft deze volgen. Ik zie een wielrenner voor mij verschijnen en kan het gewoon niet laten om hem te pakken te krijgen. Nou dat lukt met 30 km/uur licht klimmend. We hebben hem nooit meer terug gezien. Ik denk dat hij zijn fiets aan de wilgen heeft gehangen en in de greppel ligt te janken omdat hij door 2 gepakte fietsers is ingehaald waarvan de voorste ook nog een vrouw op een rose fiets was.

Iets voor twaalfen zijn we in Albenga en als ik bij de zee sta ben ik John kwijt geraakt. Ik wacht een paar minuten, maar geen John. Wat blijkt hij moest een sanitaire stop maken, belde nog wel met zijn fietsbel, maar zijn dove vrouw begreep hem verkeerd en was in al het eenrichtings verkeer mij kwijt geraakt. Het italiaanse verkeer was erg hectisch en hij nam een andere weg naar de boulevard dan mij. Gelukkig hebben we allebei een mobiel en toen de ruzie weer gesust was hebben we gevierd dat we Albenga hadden bereikt en niet meer naar Cannes gingen fietsen.

Aan het einde van mijn weg had ik camping roma ontdekt en met mijn achternaam moet je daar zeker overnachten zeker aangezien ik mij de hele week in |Italie Roma of Romano heb genoemd, want Romijn kunnen ze niet uitspreken en spellen is ook moeilijk.
Wij hebben op deze camping 2 nachten doorgebracht. Hij was volledig Italiaans met 1 nederlander en 1 fransman, dus veel met handen en voeten gepraat en wat nieuwe woorden geleerd. Ze begrepen uiteindelijk wat we hadden gedaan en iedereen wou een borreltje met ons drinken en ook wou iedereen de riemaandrijving zien en voelen.
Hierna hebben we de trein naar Ventimiglia genomen waar het even uitzoeken was of er een trein naar Nice of Cannes ging, maar gelukkig ging die en konden we eerst nog lunchen. Het italiaanse spoorwegsysteem is als de italianen zelf erg ongeorganiseerd. Ik had op zaterdag gekeken hoe laat de trein de volgende dag ging en er stond 9.39, maar toen ik de volgende dag op het station een kaartje ging halen ging hij om 9.29, maar uiteindelijk vetrokken we rond 9.35.
In Cannes het hotel opgezocht waar we eigenlijk pas de volgende dag zouden arriveren en net gedaan of we ons een dag vergist hadden. gelukkig werkte het en hadden ze nog een kamer. 's avonds nog een japanner met zijn i-pad en i-phone de weg gewezen, want hij kon zijn hotel niet vinden. Na even gekeken te hebben waar zijn hotel zat en ons hotel kwamen we erachter dat het dezelfde kant op was en op een gegeven moment onze wegen zouden scheiden. Op een gegeven moment stond er een bordje met zijn hotel en hebben we hem alleen gelaten.
De TGV en Thalys rit naar huis waren heerlijk. Eerst leek de TGV wel een stoptrein, maar toen hij op gang kwam was het weer super. Doordat we de metrokaartjes al in de TGV hadden gekocht waren we in 15 minuten Parijs door met de metro. Speelde ook wel mee dat we voorin de TGV zaten en dus bij het kopstation heel kort hoefden te lopen.

Het einde gehaald.

Dag 14 t/m 16

Dag 14 begon met een heerlijke capucino met een brioche crema, want de marmelade-versie was helaas op. Het leek een beetje op een puddingbroodje, maar dan met croissantdeeg. Daarna afscheid van de eigenaresse en een vroege start. Ik wordt echt steeds beter in 5 talen door elkaar te spreken, gek he dat ik ze weleens door elkaar gooi als je op 1 dag italiaans, frans, duits, engels en nederlands spreekt en dan nog een compliment krijgt van een oostenrijker dat wij nederlanders zoveel talen spreken. Later die dag kreeg ik ook al een compliment van een belg dat ik ook goed mijn woordje frans sprak toen ik even met wat motorrijders uit Frankrijk samen met die belgen stond te praten. Terwijl ik nog steeds vindt dat mijn italiaans en frans niet verder gaan dan eten regelen en een bed regelen.
We hebben daarna de weg langs het meer vervolgd en bij Pongo kwamen we weer op de route. Wat een rot wegen hadden ze daar. Op het oog leek een weg te dalen en hij steeg toch 1 tot 6%. Je zag een auto ook echt achter een heuvel vandaan verschijnen en weer klom de weg. Dit was echt dodelijk. Hierna kwam het afdalen tot de volgende klim tussen de rijstvelden door. Nu vond ik de rijstvelden in de Camarque 2 jaar terug al dodelijk. Nou die in Italie zijn nog dodelijker, want de wegen zijn zo recht dat je 5 km van te voren de afslag al kan zien aankomen. Dus blik op oneindig en doorrammen, diesel spelen dus met mij op kop en John in mijn kielzog. Op een gegeven moment zag ik fietsers een paar kilometer voor ons opdoemen en dit bleek bij inhalen belgen te zijn. Helaas met 30 kilometer per uur kon ik alleen zeggen bij inhalen. "Ik haat lange rechte wegen." Later op de camping heb ik dit nog toegelicht, maar we waren ze al snel voorbij en gingen lekker samen verder. Voor het meer van Viverone kregen we nog een flinke klim te verduren van dik 10% en die wou maar niet stoppen. Uiteindelijk op een camping beland die ik niet kan aanbevelen.
's avonds een pastamaaltijd gemaakt en vroeg in bed belandt met neerkletterende regen.




Dag 15 begon met gratis koffie. Blijkbaar zag ik er zo moe uit dat de barman mijn meeneeemkoffie voor naar de camping maar niet liet betalen. Vandaag begon met een flinke klim het dal van het meer weer uit, waarna weer een afdaling door de rijstvelden. In Crescentino heeft John even zijn coupe tondeuse laten bijwerken door een kapper terwijl ik lekker een terrasje pakte en een nieuw italiaans vriendje opdook, want ach die italianen zijn flirters eersteklas, maar soms kan je ze ook misbruiken. Wat deze keer goed lukte, want  nadat we bij de bar een heerlijke salade hadden gegeten. Belde mijn nieuwste italiaanse vriendje (voor een uurtje ;-)) de agriturismo waar we wilden slapen. Dus geen stress van zoeken, maar met de lunch de slaapplaats al geregeld. Dus we konden rustig de laatste 50 km fietsen bergje op bergje af. De slaapplaats is echt perfect. Een ontvangst met wijn die zo uit het vat wordt getapt, want ze maken hun eigen wijn, worst die zo van het plafond wordt gesneden, want die maken ze ook zelf en heerlijke abrikozen ook uit eigen tuin. Hierna kun je het avondeten overslaan. De kamer was ook schitterend, hoogstens was het bed wat hard en kon ik vanmorgen een haan wel zijn nek omdraaien samen met de geit die liep te mekkeren naar zijn maatje een paar meter verderop. Het ontbijt was grandioos met heerlijke worst, tomaten, gebakken ei en nog veel meer.


Dag 16 begon dus ook met een vrij volle maag en gelijk een klim, maar ach die extra klim had ik ervoor over. Daarna langzaam klimmen naar de volgende steile klim waarna een afdaling van 18% volgde naar Alba. Een erg mooi plaatsje en er was net iets met scholieren te doen.
Daarna uit het plaatsje geklommen het langhe gebergte in, waar we na een dag van 40 km al stopten vanwege de hitte en een schitterend gelegen hotel waar we nu heerlijk vertoeven en morgen vroeg op om de hitte voor te zijn. Nog 300 km tot Cannes.

Dag 11 t/m 13

Water speelt nog telkens een hoofdrol in onze vakantie, zeker in Zwitserland. Toen wij op dag 11 vanuit Bern vertrokken hadden we weer een buitje, maar gelukkig klaarde het snel op. Eerst over een brug Bern uit met uitzicht op het parlementsgebouw, daarna langs een rivier de stad uit. De rivier ziet aquakleurig, heel mooi en vast ijskoud. Ook staat hij erg hoog, maar dat kon ook niet anders na al die regen. Linksaf de bossen in en rechtsaf het vliegveld over. Echt iets voor iemand die van vliegtuigen houdt aangezien je ze kan aanraken zo laag komen ze over.
Daarna schitterend uitzicht op de alpen waar we langzaam dichter en dichterbij komen. We zijn al aan het gokken welke berg het zal worden. Doordat ik in Bern in een tramrails ben blijven steken met mijn achterwiel kreunt Sweety als ik kracht zet. Gelukkig heb ik mijn fietsenmaker bij me en die zet hem op zijn kop. Het achterwiel blijkt heel licht verschoven te zijn. Nadat dit euvel is opgelost vliegen sweety en ik de berg op richting Kandersteg. Waarna na een klein treinritje een schitterende afdaling volgt. Ik wist dat tunnels koud zijn, maar zo koud ;-) Hierna camping rhone aan de rhone opgezocht en een plekje in de luwte van een zwitserse camper opgezocht aangezien de wind erg opstak. Onze achterburen bleken BN'ers te zijn, hoewel 's morgens pas het kwartje viel.
In een leuk restaurantje wat gegeten en daarna de wol in gedoken.

De volgende dag richting Brig gefietst in lichte motregen waardoor we ook de Simplon aan ons voorbij moesten laten gaan. We kwamen precies optijd aan bij het station om de autotrein naar Iselle te halen. Waarschijnlijk was een lager gelegen treinstation beter aangezien we geen droge vezel aan het lijf meer hadden aan het eind van de afdaling. In domodossala reden we langs dit hotel waar we voor 90 euro een kamer konden krijgen ook al stond er echt in de kamer aangegeven dat hij 120 euro was. In het torentje dat je ziet op de foto hebben we heerlijk 's avonds een italiaanse maaltijd genuttigd. Daarna in bed gestort en de volgende ochtend als echte italianen gestart met een brioche marmelade en een cappucino.

Deze dag bracht ons een korte etappe aangezien we op een camping wouden. Eerst een bezoek aan Mergozzo en daarna verder naar Omenga. Op een gegeven moment werd het wel erg druk met wielrenners met erg dure fietsen. "Er zal wel een wielerronde van start gaan zo meteen hier in de buurt" zei ik als grapje tegen John. Nou dat blijkt geen grapje als we ook nog bij kruispunten agenten tegenkomen en in Omenga blijkt even later echt een ronde langs te komen. We kwamen erachter dat italiaanse agenten onvermurwbaar zijn ten opzichte van tegen het verkeer in rijden met de fiets. Nou wij zijn niet voor 1 gat te vangen dan maar een stukje lopen en daarna stiekem weer op de fiets springen. Hij zei ook niks alleen maar fluiten op zijn fluit (op zijn trompet staat zo lullig ;-)) en wijzen naar het bord. Ach ik zit niet in het gevang, dus het viel best mee.
Na een paar km kwamen we op de camping aan en we werden in het italiaans ontvangen. Gelukkig spreek ik dat vloeibaar (proest). Wat ik er wel uit opmaakte is dat we het geprek van de dag cq week cq maand cq  jaar cq eeuw zijn op de camping. Een heel gesprek gevoerd in vloeibaar Frans, italiaans, engels en duits met handen, voeten en wat verder nog kan bewegen. Ook als iemand je niet verstaat ga je het nog een keer zeggen, maar dan niet op dezelfde toon, maar gewoon 10 keer zo hard want je verstaat me toch niet. Nee oma kan zich goed verstaanbaar maken voor de HELE camping, maar voor ons blijft het vaag.
Ik heb het weleens zien regenen, ik heb het wel eens zien stortregenen, maar een soort waterval uit de hemel had ik nog niet meegemaakt. Je kon niet meer naar de andere kant van de straat kijken zo hard regende het. Gelukkig waren we zielig genoeg om voor 20 euro een leuk houten chalet te krijgen. Ons tentje stond al wel en die heeft in zijn eentje de nacht met nog meer watervallen fantastisch doorstaan.
Vandaag een rustdag, want we waren door de schone was heen en vanavond gaat het weer stormen, onweren en regenen. Gelukkig slapen we nog een nachtje in het chalet. Vanavond Italie tegen Spanje met allemaal italianen kijken. Eens kijken of ze nog zo aardig zijn als ik voor Spanje gaan juigen ;-).

foto's

Col d'oderen op de top yeah!!

vakwerkhuis in elzas

afdaling goppenstein

de ontbijttafel

kerkje langs rhone in zwitserland

lago d'orta

Dag 9 en 10 in het water

Door helaas wat veel water zijn er 2 dagen in het water gevallen. Gisteren was het buiig in de ochtend en vandaag was het de hele dag buiig.
We zijn gisteren met de trein van Purentry naar Biel gereden (erg mooie rit zeker voor treinliefhebbers en mooie uitzichten).. Het eerste stuk naar Purentruy zijn we wel gefietst, bijna 60 km. In Biel hebben we op een camping geslapen aan het meer. De jeugdherberg vond ik toch met 96 euro voor 1 nacht veels te duur. Dus de camping van ongeveer 20 euro vond ik al aan de dure kant, maar was zeer netjes. Helaas ging het bij wakker worden weer regenen. Daarom zijn we naar het station van Biel gereden en hebben we de trein naar Bern genomen en een duur hotel genomen waar we vannacht heerlijk zullen slapen. Zo te zien de weersvooruitzichten zullen we de Simplonpas helaas niet kunnen nemen. Misschien dat we uiteindelijk redelijk snel naar de kust rijden (per trein en dan een paar dagen aan de kust gaan doorbrengen. Uitwijken naar Frankrijk had ook geen nut gezien het weer. Morgen hopelijk wel naar Kandersteg fietsen.
Het tentje bevalt uitstekend, maar echt ontworpen door japanners. Origami om hem op te zetten en weer in te vouwen.

Dag 5 t/m 8

panorama bij remiremont

Wat is het toch heerlijk zo'n rustdag. Zeker als de regen met bakken uit de lucht valt. Zo heb ik ook alle tijd om mijn blog bij te werken. Vanmorgen eerst een lekkere wandeling gemaakt naar de 'Gorges du Crosery' en een stuk gelopen over de voie verte waar we gisteren over hebben gefietst. Er kwam vandaag een fietsende stoet langs met muziek en alles. Er werd gefilmd, dus misschien worden na beroemde vlamingen (vorig jaar in Poperingen) nu ook beroemde fransen.

Het is in Frankrijk moederdag en dus hadden we tussen de middag een moederdagmenuutje in het hotel. Eerst een klein pannetje met coquilles in een heerlijk sausje, daarna een kwarteltje, dan natuurlijk kaas en daarna een soort wentelteefje met aardbeien en caramel-mokkaijs. De kok kan heerlijk koken in ons hotel, dat hadden we gisteren al ondervonden.

Maar nu dan dag 5 t/m 8:

Dag 5 begon met de weg langs de Suure waarbij er bij Lippescheid nog een hele flinke klim zat. Voor de rest was de weg vrij vlak. Na een tijdje gingen we bij Colmar Fietspad PC 15 volgen naar Luxemburg en dit fietspad glooit heel mooi door het luxemburgse land. Een heel mooi fietspad voor treinliefhebbers, want je glooit de hele tijd langs een spoorlijn. In luxemburg was het even naar de weg zoeken, want er waren enkele wegopbrekingen, maar gelukkig liep de groene route hierbij gelijk aan ons waardoor we de stickers van hun route hebben gevolgd en uiteindelijk via noodbruggen aan de andere kant van Luxemburg zijn geraakt. Hierna reden we door via het fietspad naar Hesperange verder langs de Alzette. Hier vonden we een leuke camping midden in het groene hart tussen enkele dorpen. Dit was echt een doorreiscamping. Nu snappen wij waarom, want je sliep vlak bij een grote weg en die hoorde je de gehele tijd heel goed. Gelukkig brengen oordopjes hierbij uitkomst. Het weer was deze dag ook weer schitterend, hoewel 's morgens erg koud. Op de camping stonden wat mensen uit de omgeving van Beverwijk al meerdere weken en hier zijn we 's avonds mee naar de pizzeria geweest. Bij andere mensen die we al tegen kwamen in Luxemburg met electrische fietsen en die met de camper er stonden mochten we de GPS opladen.
In totaal 71 km gefietst met een gemiddelde van 17,7 km/u  en hierin zaten 309 hoogtemeters. 

Dag 6 begon met een bezoekje aan een supermarktje voor broodjes en beleg en daarna die broodjes lekker op peuzelen in het parkje vlakbij de camping. Vandaag gaan we ons vierde land binnen vlakbij Bettembourg. Dit gebeurde met wat geleidelijke klimmen waarna een heerlijke afdaling. In Kedange-sur-Canner kwamen we erachter dat we nu de route delen met de route naar Rome van Benjaminse. De mensen die we tegen kwamen met het eten gingen van hotel/b en b naar hotel/b en b en hadden dan ook minder bagage mee. Later zouden we ze bij Vigy in een stevige klim nog een keer tegen komen. Hier scheiden onze wegen zich weer. Hun gingen richting strassbourg of Mullhouse en wij gingen richting Metz. Inmiddels was het aardig zwaar geworden met klimmen en afdalingen tegen de wind in. In Metz kwamen we door wegopbrekingen erg raar binnen rijden en ik had denk ik geluk geen agent tegen te komen, want bij de jeugdherberg stak ik over zoals niet mag. Later zagen we iemand nog op de bon geslingerd worden die hetzelfde deed. Na inchecken in de jeugdherberg zijn we nog even naar de supermarkt gerend om te zorgen dat we 's avonds wat te eten hadden. Ons tentje was de dag ervoor voorgoed verloren verklaard doordat een hoek stuk was gescheurd vandaar geen camping.
In totaal 74 km gefietst met een gemiddelde van 16,4 km/u  en hierin zaten 544 hoogtemeters. 

Place du Stanislas in Metz

Dag 7 begon met een kleine verkenningstocht door Metz. Zeker het station is erg mooi en bombastisch. Daarna de weg naar Nancy gevonden. Wij hielden deze dag de Moezel aan waardoor we niet al te veel klommen. In Nancy op zoek gegaan naar een Decathlon om een nieuw tentje te kopen. Hier hebben we de oude achter gelaten. Het nieuwe tentje is een stuk lichter. Daarna door naar Charmes via jaagpaden langs kanalen. Zelfs nog een stukje onverhard jaagpad wat op een gegeven moment echt te overwoekerd raakte. In Charmes naar de lucht gekeken en besloten om een hotel te nemen, want na al wat lichte regen nu en dan zag het ernaar uit dat het weer zou gaan regenen. Het was een mooi hotel, maar wel een bed voor dwergen qua hoogte, gelukkig niet qua lengte.
In totaal 108 km gefietst met een gemiddelde van 18,9 km/u  en hierin zaten 532 hoogtemeters. 

route afgesloten?

Dag 8 begon met sandwiches halen bij de bakker tegenover het hotel en die in de bar naast de bakker heerlijk opeten onder het genot van een kopje koffie. Het zou weer een flinke klimdag worden aangezien we de vogezen in reden. Het begon al gelijk met een leuke klim waarna een heerlijke afdaling. Daarna een stuk over een jaagpad, waarna we een flinke klim hadden naar Xertigny. Hier voor het eerst een vreselijke fransman tegen gekomen. Volgens hem zat er verder geen restaurant in het dorp. Door het klimmen hadden we vreselijke honger en we deden het dan maar met 2 broodjes van de bakker en drinken bij de bar. Toen we verder reden kwamen we dus wel een restaurant om de hoek tegen. Na de lunch nog verder geklommen waarna een heerlijke afdaling naar Remiremont waar we een bakker vonden met een soort van Saucijzenbroodje. Wat ergste honger stilde. Daarna kwamen we na het volgen van de Voie verte ongeveer dood aan in Thiefosse bij een leuk hotel/restaurant.
In totaal 94 km gefietst met een gemiddelde van 17 km/u  en hierin zaten 803 hoogtemeters. 

Foto's