Waldshut-Hergensweiler

Dag 18 begon met een eenvoudig, maar voedzaam ontbijt. Tennissen en voetballen hebben we maar achterwege gelaten, want dat waren niet de juiste spieren. Yep ons motel zat achter een tennis en voetbalhal.
De route liep vlak langs het hotel dus die was zo weer opgepakt. Hoe vaak we moesten afwijken was nog onduidelijk, maar blijkbaar dacht John dat de Rijn wel heel hoog zou staan aangezien hij een verkeerde afslag nam, waardoor we een klim naar 400 meter maakten. Gelukkig met een heerlijke afdaling vonden we de weg weer terug. Hiermee kwamen we weer terug bij de Rijn en moesten we gelijk weer uitwijken doordat de Rijn ook hier buiten zijn oevers was getreden. Er was geen afzetting, maar een man kwam aan fietsen en zei dat het water te hoog stond. Gelukkig liep er een grote weg op afstand van de Rijn. We kwamen nog langs een camping waar de caravans flink in het water stonden.
Na een poosje kwamen we door een leuk dorpje en stond er een brandweerman met een lullig stopbord in zijn handen. Aangezien we vrij hoog zaten was het duidelijk dat het niet voor het hoogwater was. Ik kwam al aan fietsen met te zeggen dat als we niet voor het hoogwater werden tegen gehouden wel voor iets anders werden tegen gehouden. Er bleek een processie in het dorp te zijn. Gezellig kletsend met de brandweerman liepen we op gepaste afstand van 50 meter achter de processie aan. Hij wou graag weten hoe het in de andere dorpen ging en gelukkig konden we hem dat vertellen. Hij was blij met het nieuws en het bleek dat ze hier in het dorp niet zo er getroffen waren door het hoge water. Hij vertelde wel dat het in Oost-Duitsland nu heel erg was en maakte duidelijk dat het 1 meter hoog stond. Dat leek toen nog overdreven, maar een dag later zagen we het nieuws  en bleek het veel erger te zijn.
We glooide vanaf nu wat meer het binnenland in richting Schaffhausen en zoals we vorig jaar in een route van  Benjaminse hadden kunnen lezen zijn de zwitserse fietsroutes vrij zwaar met flinke stijgingen en dat klopt ook. Ze lopen vaak van A naar B en dan zo recht mogelijk. Ligt er een heuveltje in de weg dan gaan we daar dwars overheen met flinke stijgingen. In schaffhausen komen we bij de grote waterval in de Rijn, heel indrukwekkend en heel erg druk met toeristen overal vandaan.
Deze dag bestond voornamelijk uit wel een stuk of 10 keer de grens overgaan van Duitsland naar Zwitserland, maar grenscontrole ho maar, geen enkele keer.
Hierna gaat het lekker vlak tot licht stijgend verder naar Stein am Rhein. Wij stoppen in Gaisingen bij een kleine imbiss met terrasje. Ik zit er doorheen en stuur John erop uit om een hotel te zoeken, omdat Gaisingen nog in Duitsland ligt en het een kilometer verder weer Zwitserland is en Zwitserland erg duur is met alles. Helaas blijkt het 1 km flink klimmen te zijn, maar met vereende krachten komen we boven en hebben we een leuk hotel waar we heerlijk hebben geslapen.
57 km, 386 hoogtemeters, 16.8 graden

Dag 19 zou een mooie dag worden, maar naarmate de dag vorderde werd het toch vrij koud. De dag begon met een heerlijke afdaling, want ja ons hotel lag natuurlijk op die berg. Daarna volgde we de Rijn tot Stein am Rhein. Een erg mooi plaatsje met op alle gebouwen hele mooie tekeningen. Tot nu bleven we aan de noordkant van de Rijn en hier namen we de brug naar de andere kant van de Rijn. Hier verlaten we de Rijn en krijgen we bezoek van de Bodensee.De route volgt licht glooiend de Bodensee langs een spoorlijn tot Konstanz. Hier moeten we ergens een pond nemen naar Meerbush wat aan de andere kant van de Bodensee ligt. Om bij de pond te komen, blijven en blijven we maar stijgen. John en ik vragen we ons al af of de pond afgeschoten wordt in de Bodensee vanaf grote hoogte. Gelukkig na enkele kilometer stijgen krijgen we eindelijk een flinke daling richting de pond. Hier hebben we eerst even gelunchd, want mijn maag doet het beter op een boot als hij vol is.
Na de lunch blijkt het nog meer afgekoeld en op de pond is het echt ijs en ijs koud en de wind waait goed op de pond, dus we komen verkleumd aan de andere kant aan. Gelukkig mogen we wel als eerste de pond af. Dan hebben we nog het idee dat we ons wel weer warm fietsen. Meerbush is een erg mooi plaatsje en de toeristen tieren er welig. We fietsen maar gewoon verder.
Na een kilometer of 5 komen we doort het volgende stadje, Hagnau en John besluit af te slaan richting een hotel. Na enig speurwerk vinden we een hotel die nog kamers heeft. Mooi hotel en niet al te duur met een zeer overvloedig ontbijt.
's avonds eten we in een verderop gelegen restaurantje waar het heel gezellig druk is. De kok is de attractie met een grote koksmuts en een grote snor. Na het eten gaan we snel naar bed, want we zijn beiden doodmoe.
58 km, 146 hoogtemeters, 14.1 graden

Dag 20 bracht ons mooi weer, alhoewel het 's morgens nog wat koud was, dus de jasjes gingen nog wel even aan. We hebben de Bodenseeroute gevolgd tot Lindau. Dit was voor duitse begrippen een heel stuk, want die fietsen gemiddeld rond de 40 km per dag.
Aan de Bodensee is het leuk fietsen. Heel licht glooiend en af en toe gaat het door leuke dorpjes. In Lindau begint de Bodensee-Konigsee route en daar hebben we erg veel zin in, want inmiddels roepen de bergen heel hard. We hebben de eerste topjes al gezien, maar die gaan wij niet nemen, pff iets te hoog.
Nadat we in Lindau gelunchd hebben gaan we op weg op onze nieuwe route en deze brengt ons door lieflijke alpenweide naar Hergensweiler. We hebben 10 kilometer aan de nieuwe route gesnuffeld en dat beviel.
Wij zijn benieuwd wat ons verder zal brengen. Of we de hele route kunnen fietsen is nog onduidelijk, want bij Rosenheim staat het water erg hoog, maar voorlopig kunnen we nog een tijdje door fietsen.
54 km, 219 hoogtemeters, 20.6 graden