Verkorte noordzeeroute

Ja het fietsweekendje liep anders dan anders. Zaterdag gingen we rond 9 uur met de trein naar Schagen waarvan we ook startte, want Den Helder was net een km of 13 te veel na lang nadenken.
Op station Schagen hoef je niet moeilijk te doen met trappen op of af. Je kan naar het eind rijden en je rijdt zo het perron af.
Het startpunt was Schagen station althans ik dacht dat ik dat had ingegeven, dit bleek dus het centrale centrum te zijn in Schagen. Het was even wat moeilijk zien in het beeld doordat de zon al vol aan de hemel stond. Ik had een POI aangemaakt in Petten en daar reden we aardig rechtlijnig naartoe vanaf Schagen en daar hebben we de LF 1a opgepakt. Gelukkig begin je eerst nog naast de duinen zodat je nog even in kan fietsen en vanaf Camperduin duik je er vol in en is het klimmen en dalen. Na de winterrust viel dat hier en daar toch flink tegen. Inmiddels was de kou uit mijn lijf wel verdreven.
In de duinen hebben we heerlijk koffie met appelgebak gegeten, want rond een uur of half elf begonnen we wel trek te krijgen. Het was er nog rustig en we zaten heerlijk in het zonnetje te genieten. Daarna weer verder gefietst. Windje mee en het zonnetje, dus dat ging eigenlijk best lekker.
In Castricum was de route erg onduidelijk, eigenlijk wezen 2 bordjes op nog geen 5 meter afstand twee kanten op. Uiteindelijk bleek dat je beide kanten had kunnen fietsen, want beiden kwamen op dezelfde plek uit. Gelukkig komt John uit deze buurt en weet hij ook wel wat te eten te vinden en zo aten we onze lunch bij een pannenkoekenrestaurant in Bakkum. Geen Pannenkoek, maar heerlijk brood met een kroketje, tonijnsalade en een lekker soepje.
Hierna bleek dat het toch niet zo handig is dat iemand ergens is opgegroeid, want in Beverwijk en Wijk aan zee was het zo verandert dat we nog bijna verdwaalden en ik had het ook nog stikbenauwd van de luchten die de hoogovens uitstootten. Gelijk knallende koppijn en ook nog een piepende ademhaling. Ik ben zo blij dat we daar niet meer wonen. Snel naar de pond gegaan en over gevaren naar Velsen-Zuid. Na de pont hadden we ook weer even het betere zoekwerk naar de route. Ik had mijn GPS wel aan, maar we volgden niet geheel mijn route.
In Santpoort-Noord heb ik nog even een andere fietser zitten pesten. Ik hoorde John al achter me grinniken. Het ging vals plat omhoog en een fietser voor mij probeerde ook voor mij te blijven en ik ging stiekem harder en harder. En zo reden we op een gegeven moment wel een heel flink tempo. Ik ging een soort van fluitend heuveltje op en je zag dat hij het erg moeilijk had. Na een poosje moest ik op houden van John, dus dat maar gedaan :-)
Bij de ruine van Brederode zagen we een sauna zitten en John stelde voor om daar zondag heen te fietsen vanuit Zandvoort en dat klonk zo goed dat ik het eigenlijk gelijk met hem eens was. Even naar binnen om te reserveren en toen verder naar Zandvoor. Op het kopje van Bloemendaal stak er vlak achter John een hert over en het hert keken zo naar van mij: "Jij ziet mij niet, ik ga op in de bosjes" Nou had ik hem natuurlijk al lang gezien, maar John zag hem niet. Gelukkig was het hert zo braaf om toen ik uit de weg was nog een keer over te steken.
Na het kopje waren we gelijk de weg kwijt, ergens hadden we een bordje gemist, maar waar geen idee. Zo kwamen we via de Boulevard Zandvoort in rijden. Ik was blij dat het geen zomerse dag was, want je kon zien dat er heel veel auto's konden staan.  Wat ik me wel regelmatig afvraag op de fiets is "wie bedenkt toch welke stenen ze op een fietspad gebruiken. Het fietspad tussen Bloemendaal en Zandvoort slaat werkelijk alles. Ik werd er helemaal draaierig en misselijk van. Een soort lange stenen die in de breedte lagen. Ik was toch al klaar met al die klinkers die we hadden gehad, dus dit hielp niet aan een goed humeur mee. We zijn op een gegeven moment maar op de parkeerplaats gaan rijden die tenminste wel geasfalteerd was.
Onze slaapplek lag tegen de duinen en het was een hele mooie leuk ingerichte zolderkamer. 's avonds aten we bij de Meerpaal een heerlijk visrestaurant waar het erg gezellig toeven was. Daarna in het donker terug naar de slaapplaats en als een blok in slaap gevallen. We konden ook nog uit slapen aangezien de sauna pas om 12.00 uur open ging. Het ontbijt was weer heel goed voor elkaar.
Nu gingen we terug LF1b volgen, maar ook hier zijn we de bordjes kwijt geraakt. Gelukkig staat op de Bryton (GPS) eurovelo 12 en dit is de noordzeeroute, dus bij station Aerdenhout, maar de route opgezocht en deze verder gevolgd. Hij volgde niet geheel de route, maar wel grote delen.
Ik had John nog flink te pakken op een gegeven moment. We kwamen aan fietsen en ik zag op de GPS dat we eraf gingen, maar rechtdoor begon een leuk klimmetje. Ik zei niks en net voor ik nog af kon slaan wenste ik hem succes en sloeg af. Hij stond al op zijn pedalen en had al een paar meter geklommen. Jullie kunnen je wel voorstellen de lol die ik had.
Toen we weer bij het kopje waren kwamen we er achter welk bordje we hadden gemist. Dit stond gelijk aan het eind van de afdaling op een geheel verkeerde hoogte. De rest van de dag heerlijk in de sauna doorgebracht en een heerlijke massage gehad. MMmmmmmm
Voor het stukje Sauna - Station Haarlem de GPS weer gebruikt en John was geheel verbaasd hoe snel we op het station stonden en natuurlijk met perfecte timing. Ik ging de kaartjes kopen en John tilde ondertussen de fietsen naar boven en we konden gelijk de trein in.
Het was een heerlijk weekendje, maar wel dus iets anders dan gepland.