Hilversum-Bemmel

Dit weekend hadden we een verjaardag van mijn nichtje, dus onze route leidde naar Bemmel. We vertrokken zaterdagochtend al vroeg met de trein naar Hilversum alwaar ik vandaan een route had gemaakt naar Bemmel.
In Hilversum was ik zoals altijd weer eens de weg kwijt. Ik begon met de verkeerde kant op te rijden. Toen ik bedacht dat de route weleens vanaf de andere kant van het station kon beginnen. Daar waren wegwerkzaamheden en zo moesten we toch nog wat afwijken, maar uiteindelijk hebben we dan toch de route opgepakt richting Amersfoort. We hadden deze keer volle bepakking bij ons. Ik 18 kilo en John 24 kilo. Meer dan 2 of 3 kilo gaat er met de lange vakantie niet bijkomen voor noodrantsoenen en dat soort dingen. De fiets reed dan ook weer heerlijk rond. In het begin wel weer wennen aan het gewicht bij stilstaan en ik zit dan ook weer onder de blauwe plekken op mijn benen.
De route ging verder gelukkig goed door Hilversum en al vrij snel waren we op weg naar Soest. Op Soestdijk was iets met jachtpaarden te doen toen we er langs kwamen en er stonden 2 mannen met van die mooie oude motoren voor het paleis. Zag er mooi uit. In Soest namen we gelukkig de rustige klim omhoog. Ik heb ook weleens de heftige klim genomen en die is best zwaar, maar dan heb je weer meer een afdaling wat ook wel lekker is.

Het pad wat we naar beneden hebben gelopen.

Na 15 km waren we in Amersfoort waar we heerlijk koffie met appelgebak hebben gegeten. Het was nog iets warme appeltaart echt heerlijk. Hierna ging onze route weer verder. We waren hiervoor iets afgeweken, maar gelukkig hadden we vrij snel de route weer terug.
Op een gegeven moment kwamen we bij wegwerkzaamheden en zoals wel vaker, gingen wij niet uitwijken. Toen het fietspad weg was, hadden ze gelukkig wel weer de weg geasfalteerd, dus ging het verder via de weg. Die toch leeg was, want de auto's mochten daar niet komen.
In Barneveld even snel iets bij de tennisclub gedronken, want we moesten beiden naar de WC. En dat was geen probleem, maar wij vonden het wel zo netjes dan iets te drinken. De weg leidde ons hierna verder naar Scherpenzeel. Hier hadden we met John zijn werk 2 jaar terug een fietstocht gehad en toevallig kwamen we langs het eettentje waar we toen hadden geluncht en aangezien het lunchtijd was, hebben we daar nu weer geluncht. Helaas kregen we gelijk daarna een heftige klim voor onze kiezen. Dat viel even heel zwaar tegen, maar we zijn boven gekomen. De route liep verder langs Ede over de Ginkelse heide en dat ging lekker vals plat omhoog. Ik heb dan ook lekker een flink tempo aangehouden. Op een gegeven moment kwam er mensen in zicht. Ik belde en toen duurde het voor mijn gevoel nog best lang voor ik er voorbij was. Toen ik dan ook langs zoefde, zei ik" Sorry dat het zo lang duurde, maar ik ben dan ook beladen met bagage. " Die mensen lagen in een deuk en John vroeg later maar wat ik had gezegd, omdat die mensen zo moesten lachen. We reden inmiddels 29 km per uur, dus het was ook wat vreemd.
Bij Wolfheze wou de GPS wel een heel erg modderig pad nemen, dus maar van de route afgeweken en aan de andere kant van het spoor gaan rijden en waar we na 5 km weer terug op de route kwamen en zo Wolfheze inklommen.
Toen moesten we afdalen naar het Drielse veer alleen wou de GPS dat we een trap naar beneden namen. Nadat John even had verkent of het kon toch de trap genomen en dat is gelukt. Helaas ging wel net de pont weg toen we beneden waren en moesten we even wachten.
Bij de golfclub is Elst hebben we lekker een ijsje genuttigd. Ik wist niet welk ijs John had en toen hij mij liet proeven. Noemde ik allerlei soorten zoals aardbei, kers en framboos. Bleek het watermeloen, nou ze mogen nog wel even oefenen, want daar smaakte het echt niet naar. En het bananenijs smaakte ook al niet echt naar banaan. Hierna nog 7 km naar het huis van mijn ouders.
De volgende dag zijn we nog van Bemmel naar Nijmegen gereden via Lent en het fietspad langs het spoor en zo kwamen we precies op tijd op het station aan om de trein te missen. Gelukkig ging de stoptrein naar Den Bosch 5 minuten later en die haalden we wel.

Verkorte noordzeeroute

Ja het fietsweekendje liep anders dan anders. Zaterdag gingen we rond 9 uur met de trein naar Schagen waarvan we ook startte, want Den Helder was net een km of 13 te veel na lang nadenken.
Op station Schagen hoef je niet moeilijk te doen met trappen op of af. Je kan naar het eind rijden en je rijdt zo het perron af.
Het startpunt was Schagen station althans ik dacht dat ik dat had ingegeven, dit bleek dus het centrale centrum te zijn in Schagen. Het was even wat moeilijk zien in het beeld doordat de zon al vol aan de hemel stond. Ik had een POI aangemaakt in Petten en daar reden we aardig rechtlijnig naartoe vanaf Schagen en daar hebben we de LF 1a opgepakt. Gelukkig begin je eerst nog naast de duinen zodat je nog even in kan fietsen en vanaf Camperduin duik je er vol in en is het klimmen en dalen. Na de winterrust viel dat hier en daar toch flink tegen. Inmiddels was de kou uit mijn lijf wel verdreven.
In de duinen hebben we heerlijk koffie met appelgebak gegeten, want rond een uur of half elf begonnen we wel trek te krijgen. Het was er nog rustig en we zaten heerlijk in het zonnetje te genieten. Daarna weer verder gefietst. Windje mee en het zonnetje, dus dat ging eigenlijk best lekker.
In Castricum was de route erg onduidelijk, eigenlijk wezen 2 bordjes op nog geen 5 meter afstand twee kanten op. Uiteindelijk bleek dat je beide kanten had kunnen fietsen, want beiden kwamen op dezelfde plek uit. Gelukkig komt John uit deze buurt en weet hij ook wel wat te eten te vinden en zo aten we onze lunch bij een pannenkoekenrestaurant in Bakkum. Geen Pannenkoek, maar heerlijk brood met een kroketje, tonijnsalade en een lekker soepje.
Hierna bleek dat het toch niet zo handig is dat iemand ergens is opgegroeid, want in Beverwijk en Wijk aan zee was het zo verandert dat we nog bijna verdwaalden en ik had het ook nog stikbenauwd van de luchten die de hoogovens uitstootten. Gelijk knallende koppijn en ook nog een piepende ademhaling. Ik ben zo blij dat we daar niet meer wonen. Snel naar de pond gegaan en over gevaren naar Velsen-Zuid. Na de pont hadden we ook weer even het betere zoekwerk naar de route. Ik had mijn GPS wel aan, maar we volgden niet geheel mijn route.
In Santpoort-Noord heb ik nog even een andere fietser zitten pesten. Ik hoorde John al achter me grinniken. Het ging vals plat omhoog en een fietser voor mij probeerde ook voor mij te blijven en ik ging stiekem harder en harder. En zo reden we op een gegeven moment wel een heel flink tempo. Ik ging een soort van fluitend heuveltje op en je zag dat hij het erg moeilijk had. Na een poosje moest ik op houden van John, dus dat maar gedaan :-)
Bij de ruine van Brederode zagen we een sauna zitten en John stelde voor om daar zondag heen te fietsen vanuit Zandvoort en dat klonk zo goed dat ik het eigenlijk gelijk met hem eens was. Even naar binnen om te reserveren en toen verder naar Zandvoor. Op het kopje van Bloemendaal stak er vlak achter John een hert over en het hert keken zo naar van mij: "Jij ziet mij niet, ik ga op in de bosjes" Nou had ik hem natuurlijk al lang gezien, maar John zag hem niet. Gelukkig was het hert zo braaf om toen ik uit de weg was nog een keer over te steken.
Na het kopje waren we gelijk de weg kwijt, ergens hadden we een bordje gemist, maar waar geen idee. Zo kwamen we via de Boulevard Zandvoort in rijden. Ik was blij dat het geen zomerse dag was, want je kon zien dat er heel veel auto's konden staan.  Wat ik me wel regelmatig afvraag op de fiets is "wie bedenkt toch welke stenen ze op een fietspad gebruiken. Het fietspad tussen Bloemendaal en Zandvoort slaat werkelijk alles. Ik werd er helemaal draaierig en misselijk van. Een soort lange stenen die in de breedte lagen. Ik was toch al klaar met al die klinkers die we hadden gehad, dus dit hielp niet aan een goed humeur mee. We zijn op een gegeven moment maar op de parkeerplaats gaan rijden die tenminste wel geasfalteerd was.
Onze slaapplek lag tegen de duinen en het was een hele mooie leuk ingerichte zolderkamer. 's avonds aten we bij de Meerpaal een heerlijk visrestaurant waar het erg gezellig toeven was. Daarna in het donker terug naar de slaapplaats en als een blok in slaap gevallen. We konden ook nog uit slapen aangezien de sauna pas om 12.00 uur open ging. Het ontbijt was weer heel goed voor elkaar.
Nu gingen we terug LF1b volgen, maar ook hier zijn we de bordjes kwijt geraakt. Gelukkig staat op de Bryton (GPS) eurovelo 12 en dit is de noordzeeroute, dus bij station Aerdenhout, maar de route opgezocht en deze verder gevolgd. Hij volgde niet geheel de route, maar wel grote delen.
Ik had John nog flink te pakken op een gegeven moment. We kwamen aan fietsen en ik zag op de GPS dat we eraf gingen, maar rechtdoor begon een leuk klimmetje. Ik zei niks en net voor ik nog af kon slaan wenste ik hem succes en sloeg af. Hij stond al op zijn pedalen en had al een paar meter geklommen. Jullie kunnen je wel voorstellen de lol die ik had.
Toen we weer bij het kopje waren kwamen we er achter welk bordje we hadden gemist. Dit stond gelijk aan het eind van de afdaling op een geheel verkeerde hoogte. De rest van de dag heerlijk in de sauna doorgebracht en een heerlijke massage gehad. MMmmmmmm
Voor het stukje Sauna - Station Haarlem de GPS weer gebruikt en John was geheel verbaasd hoe snel we op het station stonden en natuurlijk met perfecte timing. Ik ging de kaartjes kopen en John tilde ondertussen de fietsen naar boven en we konden gelijk de trein in.
Het was een heerlijk weekendje, maar wel dus iets anders dan gepland.

Noordzeeroute

Na weken niet echt lekker buiten te kunnen fietsen staat er komend weekend eindelijk een meerdaagse tocht op het menu en wel de Noordzeeroute. We gaan met de trein naar Den Helder en dan rijden we tot Zandvoort waar we via "vrienden op de fiets" een slaapplaats hebben geregeld. Op zondag fietsen we dan naar Rotterdam en nemen vanuit daar de trein weer terug. We doen dit alles met volle bepakking, want A moeten we daar weer aan wennen en B dat fietst gewoon lekkerder.